Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Είχα ακούσει για τα νούτικα. Οι ηθοποιοί στα μπουλούκια δεν είχαν κείμενο, είχαν όμως στο νου τους -εξ ου και «νούτικο»- τον καμβά μιας ιστορίας και βάσει αυτού έπλεκαν τον διάλογο κάθε σκηνής αυτοσχεδιάζοντας.
Τα τελευταία χρόνια στήνεται θέατρο εκ του μηδενός. Μια ιδέα, μια εικόνα, μια παρατήρηση στην αφετηρία και η ομάδα βρίσκει το έργο στην πορεία. Όλα προκύπτουν σταδιακά. Η παράσταση γεννιέται στις πρόβες.
Δεν είναι παίξε γέλασε, όμως. Ρωτήστε και τον Μαρμαρινό, καλλιεργητή του Θεάτρου εκ του Μηδενός. Θέλει δουλειά έρευνας. Θέλει δουλειά πολλή και -ευκόλως εννοούμενο- έχει σημασία πώς χειρίζεται κανείς το υλικό που συγκεντρώνεται. Θέατρο είναι, πρέπει να πάρει σκηνική μορφή και υπόσταση. Ορισμένοι είναι καλοί κι αν δεν είναι, χάνεις δυο ώρες το πολύ.
Με τον Μεγάλο Περίπατο χάνεις τη ζαρντινιέρα και το οδόστρωμα-χαλί. Ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός; Ο τρόπος υλοποίησης, που βαφτίζεται πρωτοποριακός; «Σε αντίθεση με άλλα τεχνικά έργα, τα οποία σχεδιάζονται, υλοποιούνται και στη συνέχεια παραδίδονται στους πολίτες, ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας θα είναι ορατός και ανοιχτός στους πολίτες. Πρόκειται για μια νέα φιλοσοφία, που μας δίνει τη δυνατότητα να βλέπουμε από την πρώτη κιόλας μέρα τις θετικές αλλαγές που φέρνει και να προσαρμοζόμαστε ήπια και αρμονικά στον νέο τρόπο ζωής της πόλης. Η πιλοτική εφαρμογή του έργου θα γίνει αρχικά με ήπιες διαμορφώσεις. Σε δεύτερη φάση θα ξεκινήσει η υλοποίηση των μόνιμων έργων».
Τι θα πει αυτό; Δεν είναι τέχνη, να διαμορφωθεί το κείμενο εν πολλοίς στις πρόβες. «Έχουμε το σχέδιο, έχουμε τη μελέτη, αλλά πριν προχωρήσουμε, θέλουμε να έχουμε διαβούλευση στην πράξη με τους πολίτες».
Δεν είμαι καθόλου σίγουρη για το σχέδιο και οι απανωτές εξηγήσεις για δοκιμαστική εφαρμογή, παρτέρια με ψευδοπιπεριές που θα κάνουν βόλτες στις γειτονιές και προσωρινή μορφή αποδεικνύουν ότι είναι «έτσι, χωρίς σχέδιο» η διαδρομή. «Μην ανησυχείτε, θα τα βρούμε, κι αν δεν μας κάνει, δεν θα στεναχωρηθούμε».
Με το πείραμα νομίζετε ότι θα ξεχαστούμε; Δεν είμαστε καλλιτέχνες και εσείς δεν είστε δραματουργοί. Θέλει μέθοδο, ιεράρχηση, ενσυναίσθηση, σοβαρότητα, μελέτη εις τον κύβο και χρόνο γόνιμο η σκηνή.
