Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας σχεδιάστηκε με βάση τη φιλοσοφία που εξοβελίζει το αυτοκίνητο από το κέντρο της πόλης. Μπορείς, σου λένε, να πάρεις το μετρό, το λεωφορείο, το τραμ, το ποδήλατο ή τα ποδαράκια σου.
Σχεδιάστηκε, όμως; «Η αρνητική επιρροή των επεμβάσεων στην κυκλοφορία των ΙΧ οχημάτων είναι περιορισμένη και τοπική στην περιοχή του Συντάγματος και της Πανεπιστημίου, είναι πολύ μικρή στον δακτύλιο και αμελητέα εκτός του δακτυλίου».
Ισχύει για τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, που μείναμε σπίτι, για να μείνουμε ασφαλείς. Ενδεχομένως και για τον Αύγουστο, αν και δεν στοιχηματίζω ότι πολλούς στις αμμουδιές θα τους ξανάβρει ο ήλιος.
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η παρέμβαση, που έχει χαρακτήρα πιλοτικής εφαρμογής. Ξέρω τις αντιδράσεις και τις διαμαρτυρίες. Θυμός ο ελληνικός, από της Ιλιάδας τον καιρό. «Μήνιν άειδε, θεά...»
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθούν τα προσωρινά κυκλοφοριακά μέτρα «και οι ρυθμίσεις αύξησης του χώρου για την εξυπηρέτηση των πεζών και των μετακινούμενων με ήπιες μορφές μετακίνησης στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας προς αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του κορονοϊού Covid-19».
Ξέρω, όμως, άλλα «μεγάλα», όπως ήταν η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου ή η δημιουργία Αρχαιολογικού Πάρκου στο τρίγωνο Πολυτεχνείο-Μουσείο-Ακροπόλ, που έμειναν στη σάλα.
Δεν ξέρω ποια είναι η εύλογη τιμή για παγκάκι με ζαρντινιέρα. 5.700 ευρώ είναι καλά ή πολλά; Δεν ξέρω πόσο πάει η ζαρντινιέρα ή μια καλλωπιστική δαμασκηνιά, που διαβάζω ότι δεν θα κοστίσει 600 ευρώ, αλλά 552,6 ευρώ η μία.
Ξέρω ότι μελανιάζω σαν το ώριμο δαμάσκηνο όταν ακούω για «μεγάλα». Ο Μεγάλος Ύπνος, ο Μεγάλος Πόλεμος, ο Μεγάλος Αδερφός, ο Μεγάλος Περίπατος. Εξαιρείται αυτός του Πέτρου της αγαπημένης των παιδιών -και όχι μόνο- Άλκης Ζέη.
Το «μικρό» με καίει. Οι υποβαθμισμένες παρυφές του κέντρου.
