Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Το ’πε και το ’κανε. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε πως θα μειώσει τα αμερικανικά στρατεύματα που σταθμεύουν στη Γερμανία στις 25.000. Ο Τραμπ είχε απειλήσει επανειλημμένως πως θα τιμωρούσε τις συμμάχους του ΝΑΤΟ που δεν ανταποκρίνονται στις δαπάνες που απαιτεί η Συμμαχία και τον τελευταίο καιρό οργίαζε η σχετική φημολογία.
Δεν είναι ωστόσο μόνο το οικονομικό βάρος που σηκώνουν οι ΗΠΑ για την ευρωπαϊκή άμυνα που έκανε τον Τραμπ να προχωρήσει στην απόφαση αυτή. Όπως δήλωσε ο ίδιος, ανακοινώνοντας τη σχετική του απόφαση, «μας συμπεριφέρονται (σ.σ.: οι Γερμανοί) πάρα πολύ άσχημα στο εμπόριο», χωρίς να δώσει άλλες λεπτομέρειες.
Είναι γνωστό ότι από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε πρόεδρος ο Τραμπ έθεσε στο στόχαστρο τους δύο κυριότερους ανταγωνιστές των ΗΠΑ στη διεθνή οικονομική σκακιέρα: την Κίνα και τη Γερμανία.
Ο εμπορικός πόλεμος με την πρώτη καλά κρατεί. Παρά την καταρχήν συμφωνία του περασμένου Δεκεμβρίου, η εμφάνιση της πανδημίας του κορονοϊού, που ξεκίνησε από τη Γουχάν της Κίνας, στάθηκε αφορμή για να εντείνει την αντικινεζική του ρητορική ο Τραμπ.
Οι εξελίξεις στο Χονγκ Κονγκ και το κύμα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων κατά των παρεμβάσεων του Πεκίνου έχουν προσθέσει λάδι στη φωτιά της αμερικανοκινεζικής αντιπαράθεσης που σιγοκαίει.
Με τη Γερμανία οι τόνοι κρατούνταν σχετικά χαμηλά, χωρίς να λείπουν οι απειλές για επιβολή δασμών στις εισαγωγές γερμανικών αυτοκινήτων.
Με πρόσχημα το ότι το Βερολίνο δεν καταβάλλει το συμφωνηθέν 2% του ΑΕΠ στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, ο στριμωγμένος ποικιλοτρόπως στο εσωτερικό των ΗΠΑ Τραμπ χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ ως προειδοποιητική βολή... Η απόφασή του να μειώσει κατά 9.500 περίπου τους Αμερικανούς στρατιώτες που σταθμεύουν στη Γερμανία επιφέρει σοβαρό πλήγμα στις σχέσεις με μία από τις σημαντικότερες συμμάχους των ΗΠΑ, αλλά και σε έναν από τους κυριότερους μεταπολεμικά πυλώνες, αυτόν της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, ίσως πουν κάποιοι, αφού η απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων, ενδεχομένως να επισπεύσει τη δημιουργία μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, κάτι το οποίο έχουν αρχίσει να δρομολογούν ήδη Μακρόν και Μέρκελ.
Το ζητούμενο ωστόσο δεν είναι να αντικατασταθεί το ΝΑΤΟ από έναν ευρωπαϊκό στρατό, αλλά το πώς θα προαχθεί η ειρήνη και συνεργασία, σε μία εποχή που κυριαρχεί μια νέα ψυχροπολεμική ρητορική και ενισχύονται οι εντάσεις στη γειτονιά της Ευρώπης.
