Aνοιξε τις πύλες της η 59η Διεθνής Eκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, η μεγαλύτερη εμπορική έκθεση βιβλίων στον κόσμο, με παράδοση πάνω από 500 ετών, ένα μεγάλο γεγονός μάρκετινγκ για την προώθηση τίτλων, και ένα σημαντικό γεγονός για πώλησης και διαπραγματεύσεις των διεθνών δικαιωμάτων και αδειών.

7.300 εκθέτες από 110 χώρες αναμένουν 300.000 επισκέπτες έως και τις 14 Οκτωβρίου.

Εκεί και φέτος το ελληνικό περίπτερο, στο ένα χιλιοστό του συνολικού εμβαδού της έκθεσης, με 19 Eλληνες εκδότες με δικά τους εκθετήρια (Γ.&Κ. Δαρδανός, Παπαδόπουλος, Πατάκης, Αντ. Σάκκουλας, Ψυχογιός, Αγρα, Αλεξιάδου, Αποστολική Διακονία, Ελληνικά Γράμματα, Εστία, ΙΩΝ, Καστανιώτης, Κέδρος, Λιβάνης, Μέλισσα, Μεταίχμιο, Πατάκης, Σταφυλίδης και Road Editions), σαν ένα μικρό ποίμνιο γύρω από τον βοσκό, μέσα στην ακτίνα της εθνικής θαλπωρής. Γιατί απ' έξω κάνει κρύο για το ελληνικό βιβλίο.

«Πολλοί γερμανικοί εκδοτικοί οίκοι μετέφρασαν και κυκλοφόρησαν ελληνική λογοτεχνία το 2001, αλλά τα βιβλία αυτά ναυάγησαν στη μεγάλη γερμανόφωνη αγορά. Αν εξαιρέσει κανείς τα αστυνομικά του Πέτρου Μάρκαρη, που όμως ξεκίνησαν και συνεχίζουν την καριέρα τους πριν και ανεξάρτητα από το 2001, τελικά μόνο η Ιωάννα Καρυστιάνη κατάφερε να σταθεί στα γερμανικά πόδια της, μέσω του εξαιρετικού οίκου Suhrkamp. Πέρασαν έξι χρόνια από το 2001 όταν η Ελλάδα ήταν τιμώμενη χώρα στην έκθεση της Φρανκφούρτης και σχεδόν κανένας οίκος δεν σχεδιάζει άλλες ελληνικές εκδόσεις, ενώ στη Φρανκφούρτη φέτος, δεν θα είναι παρών ούτε ένας Eλληνας συγγραφέας», σχολιάζει η DEUTSCHE WELLE.

Τι φταίει και η Ελλάδα με σταθερή παρουσία εδώ και 25 χρόνια στην έκθεση, δεν έχει καταφέρει να συμμετέχει ενεργά σ' αυτό το παιχνίδι; Δεν έχουμε βρει ακόμη τον τρόπο προβολής της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής; Υστερούμε στις επιδοτήσεις μεταφράσεων, ενώ οι Τούρκοι επί παραδείγματι ασκούν με τις επιδοτήσεις τους επιθετική πολιτική;