«Ποια είναι η Αμάντα;», αναρωτιόταν χθες η εφημερίδα Φωνή της Περούτζια. «Από μια λαμπρή φοιτήτρια, έγινε ένα τέρας».

Μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, κανείς στην Περούτζια με εξαίρεση τις φίλες της δεν ήξερε την Αμάντα Νοξ. Σήμερα, η κοπέλα αυτή βρίσκεται στη φυλακή, και είναι ο κεντρικός χαρακτήρας μιας δολοφονίας που έχει αναστατώσει την πόλη.

Στις 2 Νοεμβρίου, μια από τις τρεις συγκατοίκους της Νοξ, η ηλικίας 21 ετών Μέρεντιθ Κέρσερ από το Λονδίνο, βρέθηκε στο κρεβάτι της με κομμένο το λαιμό. Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι σημειώθηκε επίθεση πιθανώς με σεξουαλικά κίνητρα, και συνέλαβε τη Νοξ και άλλους δύο.

Η Νοξ δεν είναι η κλασική περίπτωση white trash –«λευκά σκουπίδια», όπως αποκαλούνται οι γόνοι φτωχών οικογενειών– ούτε τέκνο μεταναστών με κοινωνικές δυσκολίες. Είναι νέα, δημοφιλής στις παρέες, και εύπορη κοπέλα από το Σιάτλ, απόφοιτος γλωσσολογίας, που αν κρίνει κανείς από τις φωτογραφίες της στο Internet δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί για κάτι περισσότερο από «Ωραία καβγατζού».

Η αστυνομία είναι βέβαιη ότι η κοπέλα δεν έδρασε μόνη της. Το τρίτο και μοιραίο τραύμα στο λαιμό του θύματος το επέφερε πιθανότατα άνδρας. Εκτός από τη Νοξ, συνελήφθη ο ιταλός φίλος της, ο 24χρονος Ραφαέλε Σολέτσιτο, καθώς και ο 44χρονος Ντίγια Λουμούμπια από το Κονγκό.

Η σύλληψη του τελευταίου απεικονίζει την πολύπλοκη σχέση της Ιταλίας με τους ανθρώπους διαφόρων εθνικοτήτων που έχουν συρρεύσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Το αποτέλεσμα είναι ο Λουμούμπα να θεωρείται ύποπτος, επειδή είναι μετανάστης, και ταυτόχρονα να θεωρείται αθώος, επειδή είναι μετανάστης.

Το Internet προσφέρει ενοχοποιητικό υλικό. Στο Facebook και στο Myspace, η Νοξ ποζάρει με ένα όπλο και ο Σολέτσιτο εμφανίζεται να λέει ότι είναι «γλυκός, ήρεμος, αλλά μερικές φορές θεότρελλος», ενώ σε μια φωτογραφία κρατά κάτι που μοιάζει με μπαλτά.

Η Νοξ έχει αλλάξει πολλές φορές την κατάθεσή της. Στην αρχή είπε ότι τη νύχτα του φόνου βρισκόταν στο σπίτι του Σολέτσιτο. Στη συνέχεια, και υπό την πίεση της αστυνομίας, παραδέχθηκε ότι βρισκόταν στην κουζίνα του δικού της σπιτιού, όπου άκουσε την Κέρσερ να ουρλιάζει. Οπως είπε, ήταν μαζί με τον Λουμούμπα, που ήταν τρελά ερωτευμένος με το θύμα. Εκλεισε τα αυτιά της, έφυγε από το σπίτι και δεν θυμάται τίποτα άλλο. Υστερα από μερικές μέρες, όμως, ισχυρίστηκε ξανά πως δεν βρισκόταν στο σπίτι.

Οι κάμερες της αστυνομίας δείχνουν μια φιγούρα που μοιάζει με τη Νοξ να μπαίνει στο διαμέρισμα περίπου την ώρα που σκοτώθηκε η Κέρσερ. Η αστυνομία ισχυρίζεται επίσης ότι βρήκε ένα αποτύπωμα από αθλητικά παπούτσια που ταιριάζουν μ' εκείνα του Σολέτσιτο, και ότι ο σουγιάς που είχε πάντα μαζί του μπορεί να είναι το φονικό όπλο. Αλλά, αν δεν υπάρχει αίμα στα παπούτσια και το σουγιά, αποδείξεις δεν υπάρχουν.

Με βάση την ιταλική νομοθεσία, οι ύποπτοι μπορούν να κρατηθούν στη φυλακή για ένα χρόνο. Αλλά όσο περνά ο καιρός, η υπόθεση περιπλέκεται. Ενα από τα μυστήρια αυτού του φόνου είναι η απουσία κινήτρου. Η αστυνομία υποπτεύεται ένα μίγμα ναρκωτικών και σεξ, ότι δηλαδή ένας ή περισσότεροι από τους συλληφθέντες ζήτησαν σεξ από την Κέρσερ και στη συνέχεια τη σκότωσαν, ίσως κατά λάθος.

Πηγή: New York Times, ΑΠΕ-ΜΠΕ, Φωτογραφία Pietro Crocchioni/European Pressphoto Agency.

* Οι αστυνομικές αρχές για να «δέσουν» μία υπόθεση δολοφονίας, αναζητούν πάντα ευκαιρία και κίνητρο. Αλλά υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει δυσαναλογία κινήτρου και αποτελέσματος, δηλ. πολλές φορές δεν μπορούμε να σκεφθούμε κάποιο ειδικότερο κίνητρο, ώστε να απαντήσουμε στο κλασικό εγκληματολογικό ερώτημα περί του ποίος ωφελείται. Το φαινόμενο του φόνου χωρίς κίνητρο, του αναίτιου φόνου, έχει μεταφερθεί στο σελιλόιντ και από τον Χίτσκοκ. Από τους πλέον διεστραμμένους ήρωες του είναι ο Μπράντον στη «Θηλιά», που σκοτώνει μαζί με τον σύντροφό του εν ψυχρώ, χωρίς κίνητρο. Σκέπτεται τη δολοφονία ως καλλιτεχνική δημιουργία, που του προσφέρει βαθιά ψυχική ικανοποίηση.