Πλήθος δημοσιευμάτων για τις εξελίξεις στην ελληνοτουρκική μεθόριο φιλοξενεί και σήμερα ο γερμανικός Τύπος, εστιάζοντας στην ευρωπαϊκή βοήθεια που υποσχέθηκε η πρόεδρος της Κομισιόν από τον Έβρο, αλλά και στη στάση που πρέπει να τηρηθεί έναντι της Τουρκίας.
Σε εκτενές ρεπορτάζ της η Handelsblatt αναφέρει ότι «η Ε.Ε. επιδεικνύει αλληλεγγύη προς την Ελλάδα για την προσφυγική κρίση» και σημειώνει πως «η προστασία των εξωτερικών συνόρων θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις για μια νέα κοινή πολιτική ασύλου». Όπως παρατηρεί η οικονομική εφημερίδα «τα μηνύματα των κορυφαίων πολιτικών της Ε.Ε. είναι σαφή. Αλλά δεν επιλύουν ακόμη την πολιτική κρίση. Από τότε που ο Ερντογάν, άνοιξε τα σύνορα μετά την αεροπορική επίθεση που προκάλεσε τον θάνατο Τούρκων στρατιωτών στη βόρεια Συρία, οι διπλωματικές τηλεφωνικές γραμμές πήραν φωτιά».
Διεργασίες στις Βρυξέλλες για μια νέα πολιτική ασύλου
Η εφημερίδα αναφέρεται στις αλλεπάλληλες επαφές της καγκελαρίου Μέρκελ, όπως και των Ευρωπαίων αξιωματούχων, και εστιάζει στη συνέχεια στις Βρυξέλλες. Εκεί «υποθέτουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος ενδιαφέρεται για περαιτέρω στήριξη. Οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να εμπλακούν σε κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με διπλωμάτη υπήρχε από τα κράτη-μέλη βούληση για 'βασική στήριξη' της Τουρκίας ως προς τη συνέχιση της χρηματικής βοήθειας προσφύγων από τη Συρία που βρίσκονται στη χώρα. Ωστόσο αυτή η βοήθεια θα έπρεπε να είναι σημαντικά χαμηλότερη από τα 6 δισ. ευρώ που είχε υποσχεθεί η Ε.Ε. το 2016 (…)».
Εντούτοις, όπως επισημαίνεταιμ, «όλα τα κράτη-μέλη δεν συμφωνούν, αν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να προσεγγίσουν τον Ερντογάν. Πολλές κυβερνήσεις βλέπουν ως απόπειρα εκβιασμού το άνοιγμα των συνόρων».
Αναφορικά με τη στάση της Μέρκελ η Handelsblatt παρατηρεί ότι η ίδια θεωρεί «εντελώς απαράδεκτo όλο αυτό που γίνεται στις πλάτες των προσφύγων», αλλά επίσης δείχνει «προθυμία και κατανόηση για τις ανησυχίες της Τουρκίας (…) H στήριξη της Τουρκίας είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης, εκτιμά η Μέρκελ και η καγκελάριος είχε χρησιμοποιήσει ήδη το ίδιο επιχείρημα τον Μάρτιο του 2016, όταν υπεγράφη η συμφωνία με την Άγκυρα».
Όπως σημειώνει σε άλλο σημείο η Handelsblatt, συγχρόνως «η Ε.Ε. πρέπει να μεταρρυθμίσει την πολιτική ασύλου της – κάτι που εδώ και χρόνια αποτυγχάνει λόγω της αντίστασης ορισμένων χωρών». Στη σύνοδο των υπ. Εσωτερικών της Ε.Ε. την Τετάρτη εκτός από την υποστήριξη της Ελλάδας για την προστασία των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων μπορεί να αποτελέσουν θέμα και κάποια «συμπεράσματα» για την πολιτική ασύλου. «Σύμφωνα με κύκλους της Ε.Ε. οι αρμόδιοι θα πρέπει να βασίσουν τις νέες προτάσεις σε τρεις πυλώνες: στην αυστηρή προστασία των ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων, τον (προ) έλεγχο των αιτήσεων ασύλου ήδη στα σύνορα και την κατανομή των ατόμων που χρήζουν προστασίας μεταξύ των κρατών-μελών που είναι πρόθυμα να τα δεχθούν. Υψηλόβαθμα στελέχη της Ε.Ε. βλέπουν την τρέχουσα επείγουσα κατάσταση στα ελληνικά σύνορα ως ένα ‘τεστ’: εάν τα σύνορα προστατευθούν, τότε οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούν να αρνηθούν και τα άλλα δύο σημεία» καταλήγει το δημοσίευμα.
«Να μην εκβιαστεί η ΕΕ»
Σε σχόλιό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει από την πλευρά της πως «η αποτελεσματική προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης αποτελεί την προϋπόθεση για όλα τα άλλα».
«Η Ευρώπη δεν πρέπει να επιτρέψει στον Ερντογάν να υπαγορεύει τις πολιτικές της» σημειώνει, συμπληρώνοντας ωστόσο πως «όσο διαρκεί η πολιορκία, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η κατάσταση και όταν ο καιρός ανοίξει στο Αιγαίο θα ανακύψουν νέες προκλήσεις (…)».
Όπως παρατηρεί η FAZ «ο Ερντογάν ζητά από την Ευρώπη να στηρίξει πολιτικά και οικονομικά την επέμβασή του στη Συρία». Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει λόγω του κουρδικού ζητήματος, σημειώνει ο σχολιογράφος, αντιπροτείνοντας: «Η Ε.Ε. θα μπορούσε να κάνει άλλη μια προσφορά στην Άγκυρα. Η συμφωνία του 2016 προέβλεπε ότι για κάθε παράτυπο μετανάστη που η Ελλάδα θα επαναπροωθούσε στην Τουρκία, η ΕΕ θα δεχόταν από την Τουρκία έναν νόμιμο. Η Ελλάδα έστειλε στην Τουρκία 2000 άτομα, ενώ οι χώρες της ΕΕ ανέλαβαν 26.000 ευάλωτους πρόσφυγες από την Τουρκία. Και οι δύο αυτοί αριθμοί δεν είναι σπουδαίοι μπροστά στα 4 εκατ. μεταναστών που ζουν σήμερα στην Τουρκία. Τα κράτη-μέλη θα μπορούσαν να υποσχεθούν στην Άγκυρα σημαντικά μεγαλύτερη ποσόστωση. Κι αυτό σε εθελοντική βάση και χωρίς να απαιτείται υποχρεωτικός μηχανισμός κατανομής. Ωστόσο κάτι τέτοιο θα μπορούσε να τεθεί μόνο όταν ο Ερντογάν επέστρεφε σε μια εποικοδομητική στάση».
Οι υποσχέσεις και η ευθύνη της Γερμανίας
Στη Γερμανία και την ευθύνη που έχει αναλάβει στο πεδίο του προσφυγικού ήδη από το 2015, χρονιά που περιγράφεται ως «εφιαλτική» από όλα τα κόμματα της γερμανικής πολιτικής σκηνής, εστιάζει σχόλιο της Süddeutsche Zeitung σημειώνοντας: «(…) Η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να ασχοληθεί με τις πολλές προσδοκίες, που ξύπνησε, χωρίς να ανταποκριθεί. 9589 πρόσφυγες από τη Συρία δέχθηκε η Γερμανία από το 2016, στο πλαίσιο της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Η συμφωνία προέβλεπε το διπλάσιο. Οι Γερμανοί υποσχέθηκαν σε Ιταλούς και Έλληνες πριν από 5 χρόνια να δεχθούν 27.000 πρόσφυγες που δικαιούνται διεθνούς προστασίας. Αυτό συνέβη σε λιγότερο από το ήμισυ. Τα κριτήρια δεν πληρούνται, ήταν το επιχείρημα του Βερολίνου (…) 140 γερμανικοί δήμοι δήλωσαν πρόθυμοι να δεχθούν επιπλέον πρόσφυγες. Για πάνω από έξι μήνες παρακολουθούν τον Ζέεχοφερ να βαυκαλίζεται. Δεν υπάρχει πια δικαιολογία. Όποιος εξακολουθεί να διστάζει, αφήνει τον φόβο να κυριεύει την Ευρώπη –και τις δεξιές πολιτοφυλακές να ρυθμίζουν τα μεταναστευτικά θέματα. Ναι, η Γερμανία βοήθησε περισσότερο από άλλους. Αλλά η πλουσιότερη χώρα στην Ευρώπη μπορεί να κάνει ακόμη περισσότερα».
