Ο Τζακ Κίο (Jack Kehoe), κορυφαίος ηθοποιός χαρακτήρων, ο οποίος συμμετείχε σε ταινίες που ξεχώρισαν, όπως Serpico, The Sting (Το Κεντρί), Midnight Run (Ο Διώκτης του Μεσονυχτίου) και The Untouchables (Οι Αδιάφθοροι) πέθανε στις 14 Ιανουαρίου, σε ηλικία 85 ετών.
O Κίο υπέφερε από παράλυση, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το 2015, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του.
Jack Kehoe - Midnight Run (1988)
Σε καλτ κλασικές ταινίες του 1970 ο ηθοποιός υποδύθηκε τον Σκραγκς, καουμπόι σε πρατήριο υγρών καυσίμων και τον σκοπευτή «Set Shot» Buford, στο «The Fish That Saved Pittsburgh».
Στη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία «The Sting» (1973) υποδύθηκε τον Τζον Έρι που συμμετείχε στο κόλπο με τους Πολ Νιούμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ σε βάρος συμμορίας ως εκδίκηση στη δολοφονία φίλους τους.
Jack Kehoe, Ralph Waite - On the Nickel (1980)
Στην ταινία «Serpico» ερμήνευσε τον αστυνομικό Τομ Κίου, ενώ εμφανίστηκε ξανά στο πλευτρό του Αλ Πατσίνο, στο Μπρόντγουεϊ το 1977, στο «The Basic Training of Pavlo Hummel».
Στην ταινία «The Untouchables» (1987), του Μπράιαν Ντε Πάλμα, υποδύθηκε τον λογιστή του Αλ Καπόνε (Ρόμπερτ Ντε Νίρο).
Paul Newman, Jack Kehoe - The Sting (1973)
Γεννημένος στις 21 Νοεμβρίου 1934, στην Αστόρια του Κουίνς στη Νέα Υόρκη, εντάχθηκε στο στρατό των ΗΠΑ μετά το Γυμνάσιο και πέρασε τρία χρόνια στην 101η Αεροπορική Διοίκηση.
Viggo Mortensen, Jack Kehoe - Gospel According to Harry (1994)
Στη συνέχεια σπούδασε με τη φημισμένη καθηγήτρια υποκριτικής Στέλα Άντλερ και εμφανίστηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1963 στο έργο «The Ballad of the Sad Cafe» του Έντουαρντ Άλμπι και σε παραγωγές εκτός Μπρόντγουεϊ, όπως οι: «Τύμπανα τη νύχτα του Μπέρτολτ Μπρεχτ και στο Ένα φεγγάρι για τους Καταραμένους, του Ευγένιου Ο’ Νιλ.
Charles Durning, Jack Kehoe - The Sting (1973)
Εμφανίστηκε στην τηλεόραση στη σειρά remake της δεκαετίας του ’80 «Twilight Zone», στο «Miami Vice and Murder» και σε ταινίες, όπως «The Star Chamber» (1983), «D.O.A.» (1988), «Young Guns II» (1990), «Falling Down» (1993), «The Paper» (1994).
Ο Τζακ Κίο επέλεξε να μην εργάζεται τόσο συχνά όσο άλλοι στη βιομηχανία του θεάματος. «Πόσα χρήματα χρειάζεται ένα άτομο σε αυτή τη ζωή; Πόσα αυτοκίνητα μπορείς να έχεις; Σε πόσα σπίτια μπορείς να ζεις;» ανέφερε σε συνέντευξή του το 1974 στο περιοδικό «New York».
«Είδα εκείνους τους πρωταγωνιστές τηλεοπτικών σειρών στην παραλιακή με τα σπορ αυτοκίνητά τους σαν παιδιά με παιχνίδι αξίας 10.000 δολαρίων να πέφτουν πάνω σε δέντρα και να οδηγούν στην άκρη του βουνού, επειδή βαριούνται. Δεν αξιοποιούν τον εαυτό τους ως ηθοποιό πλέον, όλα γίνονται για τα χρήματα» είχε επισημάνει.
