Η κυβέρνηση και τα τηλεοπτικά δίκτυα της Ισπανίας συμφώνησαν να συνεργαστούν στον αγώνα για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας, σε συνάντηση που είχαν την Τετάρτη.
Η συνάντηση αυτή έγινε μετά από τη δολοφονία μιας νεαρής Ρωσίδας από τον πρώην σύντροφό της, μερικές ημέρες μετά την εμφάνισή τους σε ριάλιτι, στο οποίο ο τελευταίος προσπάθησε μάταια να την ξανακατακτήσει.
Τα ιδιωτικά τηλεοπτικά δίκτυα δέχθηκαν να εμφανίζεται στην οθόνη ο αριθμός της τηλεφωνικής γραμμής έκτακτης ανάγκης για τις γυναίκες που ξυλοκοπούνται, κάθε φορά που θα προβάλουν ένα θέμα που συνδέεται με τη βία μεταξύ συζύγων. Επίσης να γνωστοποιούν τις καταδίκες των δικαστηρίων για κάθε υπόθεση βίας στην οποία αναφέρονται.
Τέλος συμφώνησαν να συσταθεί ομάδα εργασίας ειδικών και ανθρώπων των media πριν από το τέλος της χρονιάς για να επεξεργαστεί εισηγήσεις που θα αποσκοπούν στη βελτίωση της κάλυψης τέτοιων θεμάτων.
Παρά τον μοναδικό στην Ευρώπη νόμο κατά της βίας μεταξύ συζύγων, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ στην Ισπανία το 2005 και επέτρεψε τη δημιουργία ειδικών δικαστηρίων και τη νομική κάλυψη και ψυχολογική υποστήριξη των κακοποιημένων γυναικών, η συζυγική βία δεν μειώθηκε στη χώρα.
Από την αρχή της χρονιάς, 70 γυναίκες σκοτώθηκαν από τον νυν ή τον πρώην σύζυγό τους στην Ισπανία.
Οσοι χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους το μετρό, θα έχουν προσέξει στους σταθμούς την αφίσα με την κουλουριασμένη γυναίκα με εμφανή τα δακτυλικά αποτυπώματα της βίας και την προτροπή «Σπάσε τη σιωπή. Τώρα υπάρχει λύση». Σύμφωνοι, να πετάξουμε κατάμουτρα στην κοινωνία τον κάθε άντρα που απλώνει χέρι, να καταγγείλουμε το γεγονός, να απευθυνθεί το θύμα σε συμβουλευτικά κέντρα για την επανάκτηση της αυτοεκτίμησής του, αλλά όσο το αντρικό φύλο θεωρεί τη γυναίκα κτήμα και απόκτημα, όσο αισθάνεται ότι απειλείται όταν θεωρεί ότι δεν τήν ελέγχει, και κακοποιώντας την, νιώθει ότι ανακτά τον έλεγχο, όσο διαιωνίζονται οι δομές ισχύος στο εσωτερικό της κοινωνίας, τι αποτέλεσμα μπορούν να έχουν οι καταδίκες;
Ρωτήστε τη γυναίκα, που επέστρεψε από το αστυνομικό τμήμα που πήγε να καταγγείλει τον ξυλοδαρμό.
Ρωτήστε τη γυναίκα, που θα γυρίσει μετά στο σπίτι με τον τύραννο της ή ακόμη κι αυτή που θα πάρει στα χέρια της την οικογενειακή και προσωπική της ζωή. Ο «κύριος» δεν θα την ακολουθήσει, δεν θα τήν τρομοκρατεί, ακόμη κι αν υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που του απαγορεύουν να την πλησιάσει ή να έρθει σε επαφή μαζί της;
Τουλάχιστον, όσο δείχνουμε ότι δεν ανεχόμαστε την άσκηση βίας, και δεν αντιδρούμε με προκατάληψη -συχνά ακούγεται η φράση «τα θέλει και τα παθαίνει»- απαλλασόμεθα από τη συνενοχή.
Κ.Τ.
