Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η «Σοφία» μάς τελείωσε τον Μάρτιο του 2019, λόγω ασυνεννοησίας. Η Ε.Ε. δεν παρέτεινε τη ναυτική επιχείρηση, λόγω ενστάσεων της Ιταλίας, που άρχισε να αποσύρει τα πλοία της από τη ζώνη διάσωσης μπροστά στις λιβυκές ακτές. Καθότι δεχόταν το μεγαλύτερο μέρος των διασωθέντων, ζητούσε από τους Ευρωπαίους εταίρους ένα δικαιότερο σύστημα ανακατανομής, που δεν ήρθε ποτέ.
Η «Σοφία» είχε κι άλλες αρμοδιότητες, όπως ο εξοπλισμός και η εκπαίδευση των στελεχών της λιβυκής ακτοφυλακής, η εξάρθρωση των κυκλωμάτων διακινητών, αλλά και η επιτήρηση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη. Το εμπάργκο όπλων υπήρχε και πριν από το Βερολίνο, δεν τηρείται όμως. Ίσως, γιατί είναι πολλά τα λεφτά, Άρη, για όσους δεν έχουν έρθει από το φεγγάρι.
Όπου υπάρχει απαγόρευση, η παραβίασή της είναι για κάποιους όαση. Οικονομική και (γεω)πολιτική. «Τίποτε δεν έγινε αποδεκτό» από τους εμπολέμους, υπενθύμισε ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Δεσμεύτηκαν, όμως, οι εκτός σκηνής, πραγματικοί σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές.
Ωστόσο, ποιος μπορεί να αποτρέψει την Τουρκία, τη Ρωσία, την Αίγυπτο, αλλά και άλλες χώρες με συμφέροντα και ενδιαφέροντα στη χώρα της Βόρειας Αφρικής από το να στέλνουν όπλα;
Την Κυριακή μπορεί να συμφώνησαν να μην παρέχουν περαιτέρω βοήθεια στους αντιμαχόμενους, αλλά ποιος θα τους εμποδίσει, σήμερα, αύριο, μέχρι εν πάση περιπτώσει αναλάβει με κυρώσεις ρόλο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ;
Ο Τούρκος πρόεδρος, πάντως, που άλλα έλεγε την προηγούμενη εβδομάδα, υποστηρίζει ότι δεν έχει ακόμη στείλει στρατεύματα. Ενδεχομένως, γιατί περίπου 2.400 Σύροι μαχητές από την Αφρίν, υποστηριζόμενοι από την Τουρκία, έχουν ήδη μεταφερθεί στην Τρίπολη, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αλήθεια, ψέματα, μπλέκονται τα ενθέματα.
Η πρώτη φάση του παζαριού έληξε, αλλά κανείς τα συμφέροντά του δεν εγκατέλειψε. Εάν οι εξελίξεις αρχίσουν και τα θίγουν, την εκεχειρία θα σκεφτούν ή πώς τον παραμερισμό τους θα αποφύγουν;
