Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η ιδιαίτερη, μοναδική φωνή και η ξεχωριστή παρουσία της στολίζουν τις αθηναϊκές βραδιές. Η Ελένη Δήμου ολοκληρώνει απόψε, Δευτέρα 20 Ιανουαρίου, τις εμφανίσεις της στο Half Note [Τριβωνιανού 17, Μετς].
Είχαμε τη μεγάλη χαρά να μιλήσουμε μαζί της.
Θα μας δώσετε ένα στίγμα των εμφανίσεών σας;
«Είναι βραδιές με πολύ ωραία τραγούδια που λέμε με τους συνεργάτες μου. Ιδιαίτερα συγκινητικό είναι και το αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό και ζω για ακόμα μία φορά τη σπουδαία στιγμή της επικοινωνίας μου με το κοινό».
Ένα συναίσθημά σας, μια σκέψη για την επαφή σας με το κοινό, όταν είστε στη σκηνή;
«Είναι η αλληλοεπίδραση. Εγώ προσπαθώ να μεταφέρω το συναίσθημα και την ευαισθησία σε κάθε τραγούδι που είναι διαφορετικό, με διαφορετικό λόγο και αυτό που θέλω είναι να το επικοινωνήσω και να το λάβω πίσω από το κοινό».
APOSTOLIS ANASTASOPOULOS PHOTOGRAPHY
Πώς νιώθετε που τα τραγούδια σας έχουν διαχρονική δύναμη, και αγαπιούνται τόσο πολύ; «Νιώθω υπέροχα. Και για τους ανθρώπους που μου τα εμπιστεύθηκαν και για εμένα που τα επέλεξα. Νιώθω πάρα πολύ περήφανη και πολύ όμορφα».
Τελικά, τι βρίσκεται πίσω από τις μεγάλες επιτυχίες; Υπάρχει «συνταγή»;
«Ναι. Πίσω από τις μεγάλες επιτυχίες βρίσκεται η αλήθεια. Η αλήθεια που κρύβουν και θέλουν να μεταδώσουν τα τραγούδια. Η αλήθεια που κρύβει το συναίσθημα κάθε φορά. Νομίζω ότι αυτό είναι το κυριότερο. Η αλήθεια, η οποία αντέχει στον χρόνο. Γιατί η αλήθεια είναι πάντα το ζητούμενο σε οτιδήποτε κάνουμε και οτιδήποτε μεταφέρουμε».
Μέσα από τις πολλές συνεργασίες σας, κάποιο ή κάποια πρόσωπα που ξεχωρίζετε;
«Είναι πολλά τα πρόσωπα που έχω ξεχωρίσει και από όλες τις συνεργασίες μου κρατάω πάντα τα καλύτερα και πάντα αυτά που με έμαθαν πράγματα. Γιατί απ’ όλες τις συνεργασίες μου έχω πάρει πράγματα, δεν έχω δώσει μόνο. Εμπειρίες, συμβουλές και άλλα. Σίγουρα εκείνο που με σημάδεψε και με πόνεσε πολύ, παρόλο που κάποια στιγμή σε όλους μας θα συμβεί, ήταν ο θάνατος του Γιάννη Σπανού».
Θα μοιραστείτε μαζί μας μια γλυκιά ανάμνηση από την πλούσια, καλλιτεχνική σας διαδρομή; «Είναι τόσες πολλές. Θα ξεχωρίσω όμως τη στιγμή που ένας κοινός μας φίλος, μου έφερε σε μήτρα την “Τρίτη Ανθολογία” του Σπανού. Αυτό δεν το ξεχνώ ποτέ. Ήταν συγκλονιστικό για μένα. Η σχέση μου με τον Γιάννη Σπανό ήταν τελείως μεταφυσική θα τολμούσα να πω. Ήταν καρμική σχέση. Ήξερα πάντα ότι θα τον συναντήσω και τον αγαπούσα από όταν τον πρωτοάκουσα. Από μικρό κοριτσάκι. Η στιγμή λοιπόν που ήρθε η “Τρίτη Ανθολογία” στα χέρια μου είναι η πιο γλυκιά ανάμνηση που έχω, η οποία με σημάδεψε κιόλας».
Και κάτι που σας πίκρανε πολύ; Υπάρχει;
«Είμαι από τους ανθρώπους που αυτά που με πίκραναν στο παρελθόν τα σβήνω. Δεν θέλω να τα θυμάμαι και δεν τα θυμάμαι. Κρατάω μόνο τις καλές στιγμές, χαίρομαι για τη μαχητικότητά μου, χαίρομαι που δεν έχω κουραστεί ακόμα να τραγουδάω και να περιφέρω τα τραγούδια που μου εμπιστεύθηκαν άνθρωποι, όχι μόνο τα δικά μου αλλά και άλλα σπουδαία τραγούδια και αυτό μόνο κρατάω».
Ένα σχόλιό σας για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;
«Το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι θέλει στήριξη. Για να μιλήσουμε γι’ αυτό που σχεδόν δεν υπάρχει, πρέπει να ξαναγίνουν πράγματα με μεγαλύτερη κατανόηση και αγάπη προς τους δημιουργούς και τους ερμηνευτές βεβαίως».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Να φιλάω το χέρι που με βοήθησε».
Μια αγαπημένη σας συνήθεια;
«Να μιλάω με τα ζώα μου. Μιλάω πολύ στις γάτες και τον σκύλο μου».
APOSTOLIS ANASTASOPOULOS PHOTOGRAPHY
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση; «Να ακούω ωραία πράγματα που γίνονται ανά τον κόσμο. Ό,τι όμορφο μπορεί να γίνεται σε αυτό τον πλανήτη. Δημιουργικά και όμορφα. Όταν γεννιούνται παιδιά, για παράδειγμα».
Κάτι που τη χαλά;
«Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας και στον πλανήτη γενικότερα. Καταστρέφεται ο πλανήτης, καταστρεφόμαστε κι εμείς. Για την ακρίβεια, εμείς καταστρεφόμαστε, γιατί ο πλανήτης θα επιβιώσει, όπως κάνει εκατομμύρια χρόνια τώρα. Φοβάμαι ότι θα έρθει η εποχή που θα περπατάμε με μια μάσκα οξυγόνου. Δεν βλέπω με αισιοδοξία το μέλλον και, δυστυχώς, η ευθύνη είναι όλη δική μας».
Μια αγωνία σας;
«Η αγωνία μου είναι ποιο θα είναι το μέλλον γιατί, όπως ίσως ξέρετε, είμαι μητέρα, έχω ένα παιδί και δεν ξέρω που πάει αυτός ο κόσμος».
Μια ευχή σας; «Να είχα ένα μαγικό ραβδάκι και να μπορώ να αφαιρέσω από τις ζωές των ανθρώπων τη δυστυχία, την αρρώστια, τον πόλεμο, τη φτώχεια. Αυτά με απασχολούν και πάντα αυτά με απασχολούσαν. Δεν τα βιώνω μεγαλώνοντας. Πάντα αυτά σκεφτόμουν. Απλά, τώρα πια, κάθε χρόνος που περνάει γίνονται και πιο θολά τα πράγματα».
Να κλείσουμε με έναν αγαπημένο σας στίχο;
«Ο αγαπημένος μου στίχος είναι της Μαριανίνας Κριεζή: “Σπίτια, έπιπλα, ρούχα, λεφτά. Φεύγουν οι άνθρωποι, μένουν αυτά”».
