Θυμάστε το παλιό αστείο του Φρόϊντ για τη δανεική τσαγιέρα;

(1) Δεν δανείστηκα ποτέ κάποια τσαγιέρα από σένα

(2) στην επέστρεψα ατόφια

(3) η τσαγιέρα ήταν ήδη σπασμένη, όταν την πήρα από σένα.

Μια τέτοια απαρίθμηση αντιφατικών επιχειρημάτων επιβεβαιώνει, αυτό ακριβώς που επιχειρεί να αρνηθεί - ότι σου επέστρεψα την τσαγιέρα σπασμένη.

Η ίδια αντιφατικότητα χαρακτηρίζει και τη στάση της Δύσης έναντι αυταρχικών καθεστώτων. Η συμπάθεια της Δύσης προς τα βάσανα των καταπιεσμένων είναι υποκριτική, καθώς οι μπίζνες προηγούνται πάντα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ποδοπατήθηκε για να μην χαλάσει το κέφι των συνδαιτυμόνων του γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί στο Πεκίνο την προηγούμενη εβδομάδα (απ' όπου η φωτογραφία), αποσιωπήθηκε πλήρως.

Δεν είναι μόνον ο Σαρκολέων που αντιδρά μ' αυτόν τον διακριτικό πραγματισμό, όπως έγραφε με θαυμασμό η ισπανική «El Pais», αλλά όλη η Δύση. Υπουργοί πηγαινοέρχονται στο Πεκίνο και ούτε που ψελίζουν κάτι για καταπατήσεις δικαιωμάτων ή λογοκρισία. Ολα πρέπει να υποχωρήσουν στον δεδομένο στόχο: πωλήσεις, μπίζνες.

Δεν είναι μόνο η Κίνα, για τη Ρωσία επί παραδείγματι, όπου οι εκλογές της Κυριακής ήταν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του Πούτιν, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης, Χανς-Γκερτ Πέτερινγκ, υπογράμμισε ότι"πρέπει να συνομιλούμε με τη Ρωσία, από τη στιγμή που η χώρα αυτή παίζει για το μέλλον της Ευρώπης, αλλά και παγκόσμια πλέον, καθοριστικό ρόλο. Το γεγονός αυτό, πρέπει να ληφθεί υπόψη, όταν ασκούμε κριτική σ' αυτά που συμβαίνουν στο εσωτερικό της Ρωσίας". Ας κάνουμε τα στραβά μάτια στο όνομα του μάννα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, λοιπόν, κι ας παριστάνουμε τους κήνσορες, όπου δεν διακυβεύονται τα συμφέροντά μας.

Δεν χρειάζεται ένας δάσκαλος της διπλωματίας σαν τον Χένρι Κίσινγκερ για να εξηγήσει ότι το ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει, όταν απουσιάζουν «πολύ σοβαρότερα θέματα», όπως είναι η ενέργεια, οι πωλήσεις όπλων και οι εμπορικές συναλλαγές.

Iσως πάλι, η Δύση να θεωρεί ότι ο αυταρχικός εθνικισμός είναι απλώς μια φάση στην πορεία προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Κι αν είναι κάτι μονιμότερο;

Κ.Τ.