Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Σε τρία χρόνια ο ένοικος του Λευκού Οίκου έχει πετύχει το 2-3-4 στα εξωτερικά. Έχει αλλάξει δύο υπουργούς Εξωτερικών, τρεις υπουργούς Άμυνας, τέσσερις συμβούλους εθνικής ασφάλειας.
Ο νυν επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μάλωσε τους Δυτικούς διότι δεν πανηγύρισαν για τη δολοφονία επίσημου αντιπροσώπου ενός κράτους στο έδαφος ξένης χώρας, αλλά ο Αμερικανός πρόεδρος, παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού, δικαιολόγησε, με την επίκληση της κοινής γνώμης, τον Τούρκο ομόλογό του, που χαρακτήρισε «μάρτυρα» τον δολοφονημένο.
Νόμιζα ότι η κοινή γνώμη είναι πολύ κοινή για να περάσει, αλλά φαίνεται ότι η φιλία όλα μπορεί να τα ξεπεράσει. «Φίλο» αποκάλεσε τον Ερντογάν ο Αμερικανός πρόεδρος και όσα κι αν είπε ο πρωθυπουργός -και ορθώς- για τις τουρκικές προκλήσεις και το άκυρο μνημόνιο Τουρκίας - Τρίπολης, που παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα, περνάνε στα κάτω πατώματα. Οι μετοχές του Ερντογάν, στη σημερινή συγκυρία, πετάν.
«Έχουμε πολύ καλές σχέσεις και θα κάνουμε πολλές συμφωνίες», «φοβερό το comeback της ελληνικής οικονομίας», «φανταστικό» το ένα, «τρομερό» το άλλο, αλλά μην περιμένετε ρεγάλο. Καλή η Ελλάδα, αλλά φιλτάτη και θαυμασία του Ερντογάν η Τουρκία.
Δεν ξέρω τι πήρε ο πρωθυπουργός από τη συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο, ούτε τι εισέπραξε ο Τραμπ, αλλά σε αυτές τις επισκέψεις τα αποτελέσματα -αν υπάρχουν- δεν κάνουν μπαμ.
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, ανάμεσα στ’ άλλα, «είχαμε μια πολύ καλύτερη κατανόηση και του ίδιου του προέδρου Τραμπ για τις γεωπολιτικές προκλήσεις της περιοχής» και «έγινε ξεκάθαρο στην αμερικανική πλευρά ότι δεν θα δείξουμε καμιά ανοχή σε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων».
Δεν ήταν σαφές, μαθές; Κατάλαβε, δηλαδή, ο παραλήπτης Νο1 και ο παραλήπτης Νο2 ότι θα υπάρξουν, σε διαφορετική περίπτωση, ζημιές;
Μπροστά στο τζάκι, πάντως, τα 18 λεπτά ήταν μάλλον προβληματικά και εξόχως ιρανικά. Να λείπουν τα ειρωνικά ότι δεν δόθηκε κοινή συνέντευξη, για να αποφύγει ο οικοδεσπότης ερωτήματα ενοχλητικά.
