Υπαρξιακό δράμα -βραβευμένο στη Βενετία, ηλεκτρισμένη ιστορική παρουσίαση της μεταπολεμικής κατάρρευσης του ψυχισμού ενός ολόκληρου έθνους, ένας νεαρός κατάδικος που βιώνει μια πνευματική μεταμόρφωση, αντιπολεμικό οσκαρικό έπος, ξεκαρδιστική ευρωπαϊκή διασκευή κινουμένων σχεδίων και ένα αμερικάνικο ριμέικ επιτυχημένης ιαπωνικής ταινίας τρόμου προβάλλονται στους κινηματογράφους αυτήν την εβδομάδα. 

Μέσα από το νέο κινηματογραφικό ποίημα του Ρόι Άντερσον («Τραγούδια από τον Δεύτερο Όροφο», «Εσείς οι Ζωντανοί», «Ένα Περιστέρι Έκατσε σε ένα Κλαδί Συλλογιζόμενο την Ύπαρξή του»), περιπλανιόμαστε, σε μια ονειρική ατμόσφαιρα, με οδηγό έναν αφηγητή που θυμίζει τη Σεχραζάτ από τις «Χίλιες και Μία Νύχτες». Ασήμαντες στιγμές παίρνουν τη σημασία που κανονικά αρμόζει σε ιστορικά γεγονότα: ένα ζευγάρι ίπταται πάνω από την Κολωνία εν καιρώ πολέμου. Στον δρόμο προς ένα πάρτι γενεθλίων, ένας πατέρας σταματά μέσα στη βροχή για να δέσει τα κορδόνια της κόρης του. Έφηβα κορίτσια χορεύουν έξω από ένα καφέ. Ένας ηττημένος στρατός κατευθύνεται προς ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Στο βραβευμένο, στο Φεστιβάλ Βενετίας, υπαρξιακό δράμα, μια σειρά στυλιζαρισμένων αυτοτελών βινιετών αντικατοπτρίζουν τους στοχασμούς του σκηνοθέτη πάνω σε διαφορετικά υπαρξιακά ζητήματα, άλλοτε μακάβρια και άλλοτε με καυστικό χιούμορ.

Λένινγκραντ, 1945. O Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτελεί παρελθόν, αλλά η ατμόσφαιρα στην πόλη δεν έχει τίποτα το χαρμόσυνο ή αισιόδοξο. Η εξοντωτική πολιορκία που είχε προηγηθεί άφησε πίσω της συντρίμμια, εκατόμβες πτωμάτων και αμέτρητες τσακισμένες ψυχές. Το Λένινγκραντ είναι πια ένας σωρός από ερείπια, ένα απέραντο νεκροταφείο όπου οι επιζώντες περιφέρονται σαν φαντάσματα. Σε αυτό το σκηνικό θανάτου και καταστροφής, δύο νεαρές γυναίκες πασχίζουν να βρουν νόημα και ελπίδα, παλεύοντας να χτίσουν τις ζωές τους από την αρχή. Πρόκειται για ένα ηλεκτρισμένο ιστορικό δράμα για τη μεταπολεμική κατάρρευση του ψυχισμού ενός ολόκληρου έθνους και τη σιδερένια θέληση που απαιτεί κάθε νέα αρχή.  Δυο χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση με το «Οι Δικοί μου Άνθρωποι», ο Ρώσος σκηνοθέτης Καντεμίρ Μπαλάγκοφ επιστρέφει με μια ταινία που δικαιώνει με το παραπάνω τους επαίνους και τα βραβεία που κέρδισε τότε. Η ταινία που απέσπασε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ρωσίας στα ξενόγλωσσα Όσκαρ.

Στο πολωνικό δράμα του Γιαν Κομάσα, που έφτασε στη δεκάδα της βραχείας λίστας για το Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας,  ένας νεαρός κατάδικος έρχεται σε  επαφή με τη θρησκεία και βιώνει, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο αναμορφωτήριο, μια πνευματική μεταμόρφωση, που του γεννά την επιθυμία να γίνει ιερέας –κάτι αδύνατο, εξαιτίας του ποινικού του μητρώου. Κατά την άφιξή του  σε μια κωμόπολη όπου τον στέλνουν για να εργαστεί σε ξυλουργείο, προσποιείται  τον ιερέα, και καταλήγει να αναλάβει καθήκοντα στην τοπική ενορία. Η επιλογή του να αποκρύψει την αλήθεια, θα οδηγήσει τον ίδιο και την τοπική κοινωνία σε μια υπερβατική εμπειρία.

Το αντιπολεμικό οσκαρικό έπος του Σαμ Μέντες μάς μεταφέρει στην καρδιά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου δύο νεαροί Βρετανοί στρατιώτες, ο Σκόφιλντ και ο Μπλέικ, αναλαμβάνουν μια σχετικά δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή. Σε μια μάχη ενάντια στον χρόνο, πρέπει να περάσουν στα εδάφη του αντιπάλου και να παραδώσουν ένα μήνυμα που θα σταματήσει μια θανάσιμη επίθεση σε εκατοντάδες στρατιώτες. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο αδερφός του Μπλέικ. 

Η ταινία των Τόμπι Γκένκελ και Σον ΜακΚόρμακ παρουσιάζει την ιστορία της Κιβωτού του Νώε, σε μια ξεκαρδιστική ευρωπαϊκή διασκευή κινουμένων σχεδίων. Δύο πλασματάκια, πατέρας και γιος, που ανήκουν στο φανταστικό είδος των φρουφρούληδων, καταφέρνουν να επιβιβαστούν στην κιβωτό. Όμως, μια απροσδόκητη αναποδιά τούς χωρίζει και ο μικρός μένει πίσω, με το ξέσπασμα της τρομερής πλημμύρας να πλησιάζει.

Στο αμερικάνικο ριμέικ της ομότιτλης ιαπωνικής ταινίας τρόμου, μια εκδικητική, πεθαμένη ψυχή, ένα φάντασμα που βρίσκει καταφύγιο σε ένα καταραμένο σπίτι δημιουργεί μια τρομακτική αλυσίδα θανάτου σε όποιον προσπαθήσει να μπει μέσα -είτε με σκοπό να κατοικήσει εκεί, είτε τολμώντας να αναζητήσει την προέλευση του Κακού.