Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Είναι καλός, είναι χρυσός, έχει τις χάρες όλες, συμβάλλει στην ανάδειξη της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό κόμβο, κουβαλάει ένα ειδικό βάρος όχι μόνο οικονομικό, αλλά και γεωπολιτικό, μπαίνει σφήνα στην Τουρκία, παρά τη ρητορική ότι «δεν στρέφεται εναντίον οιασδήποτε χώρας, αλλά υπέρ της ειρήνης και της συνεργασίας», γίνεται για της Ευρώπης την ενεργειακή αυτονομία, αναγνωρίζεται ως Έργο Κοινού Ενδιαφέροντος (PCI), βάσει του κανονισμού της Ε.Ε., αν και η Γερμανία είναι καλός αγωγός για τη Ρωσία, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπεται και η χρονική συγκυρία. Είναι έμπρακτη απόρριψη του μνημονίου Λιβύης-Τουρκίας.
Κανείς δεν θέλει να χαλάσει το πάρτι, ούτε να διώξει κόσμο από την πίστα, αλλά καλό είναι να επισημανθεί ότι είναι ακόμη νύχτα. Η συμφωνία θα ολοκληρωθεί, όταν θα την υπογράψει και η Ιταλία, που στη φάση αυτή εκφράζει τις ευχές της για την επιτυχία της πρωτοβουλίας.
Η επόμενη πράξη θα παιχτεί σε περίπου δύο χρόνια, αφού της χθεσινής υπογραφής θα ακολουθήσει μελέτη βιωσιμότητας του αγωγού, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το κόστος κατασκευής και το περιεχόμενο των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου.
Εφόσον η τελική επενδυτική απόφαση ληφθεί το 2022 και ξεκινήσει αμέσως η κατασκευή του αγωγού με φυσικό αέριο από το Ισραήλ προς την Ευρώπη, το έργο εκτιμάται ότι θα τεθεί σε λειτουργία το 2025.
Το αέριο που θα μεταφέρει ο EastMed αναμένεται να καλύπτει περίπου το 10% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει συνδράμει και οικονομικά στις τεχνικές μελέτες. Το κόστος μέχρι την Ιταλία έχει υπολογισθεί σε περίπου 6 δισ. δολ., 7 δισ. σύμφωνα με το ισραηλινό επιχειρηματικό έντυπο Globes (Steinitz’s EastMed gas pipeline stirring up regional conflict).
Αναμένεται, υπολογίζεται, εκτιμάται, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο κανείς δεν κοιμάται. Προσθέστε, τεχνικά και νομικά προβλήματα και συγκρατήστε -επί του παρόντος- τα πολιτικά και διπλωματικά πλεονεκτήματα.
