Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Τουρκία βγάζει συνέχεια χάρτες από το φέσι της. Και έναν και δύο και τρεις και χίλιους δεκατρείς, που δείχνουν τις απαιτήσεις της στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος και τα τελευταία χρόνια στην ανατολική Μεσόγειο.
Το 1975, μάλιστα, έριξε και την πρόταση για ζώνη κοινής εκμεταλλεύσεως στο Αιγαίο, έξω από τα χωρικά ύδατα, δηλαδή για μια περιοχή συγκυριαρχίας. Η ιδέα απορρίφθηκε από την Αθήνα, αλλά το πλοίο της συνεκμετάλλευσης, της συνδιαχείρισης, του διαμοιρασμού, του «καζάν-καζάν» του Ερντογάν ή της «της δίκαιης διανομής κάθε πόρου και πλούτου που βρίσκεται στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο» του Ακάρ είχε σαλπάρει.
Η Τουρκία βγάζει διάφορους εξωφρενικούς χάρτες και η Αθήνα κίτρινες κάρτες. Επίσημος ελληνικός χάρτης είναι αυτός του 2011 -για τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης- από την Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού και τις υπηρεσίες του υπουργείου Περιβάλλοντος, σε συνεργασία με τη Διπλωματική Υπηρεσία του ΥΠΕΞ, σύμφωνα με όλες τις αρχές χάραξης ΑΟΖ που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο (πλήρης επήρεια Γαύδου, ανοικτός κόλπος Σύρτης στη Λιβύη, όρια ΑΟΖ με Αλβανία σύμφωνα με τη Συμφωνία του 2008-09, υφαλοκρηπίδα με Ιταλία).
Ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε το 2011 στην Εφημερίδα της Ε.Ε., άρα στο πιο επίσημο ευρωπαϊκό όργανο δημοσιότητας, και με βάση αυτόν στη συνέχεια ορίστηκαν τα θαλάσσια οικόπεδα του διεθνούς διαγωνισμού του 2014, ενώ παραχωρήθηκαν πρόσφατα για εξερεύνηση τα δύο, νοτιοδυτικά της Κρήτης, στις τρεις εταιρείες, TOTAL, EXXON MOBIL και ΕΛΠΕ.
Από τον περασμένο Ιούλιο υπήρχαν φωνές που προειδοποιούσαν ότι είμαστε μπροστά σε πιθανή παράνομη οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας - Λιβύης και συνιστούσαν ανάληψη σχετικής πρωτοβουλίας.
Η συμφωνία -δεν πρόκειται για ένα απλό μνημόνιο συνεργασίας- που αντίκειται στο διεθνές δίκαιο και στη γεωγραφία συνιστά κίνηση στρατηγικής σημασίας για την Τουρκία, ενώ η Ε.Ε. εκφράζει απλώς «σοβαρή ανησυχία». «Θα μπορούσε να προκαλέσει πρόβλημα σε ελληνικά νησιά». Διπλωματία βαθιά...
