Οι αμμοθύελλες είναι κοινό φαινόμενο στον Άρη, ωστόσο κάθε περίπου μια δεκαετία λαμβάνει χώρα κάτι απρόβλεπτο: Μια σειρά «άτακτων» καταιγίδων που καλύπτει όλον τον πλανήτη με ένα νέφος σκόνης.
Πέρυσι, διαστημόπλοια της NASA εξέτασαν τον «κύκλο ζωής» της «πλανητικής αμμοθύελλας» του 2018, που σήμανε το τέλος της αποστολής του οχήματος Opportunity, και δύο επιστημονικά άρθρα έριξαν φως πρόσφατα σε ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια την καταιγίδας- τους αποκαλούμενους «πύργους σκόνης», ή αλλιώς συγκεντρωμένα νέφη σκόνης που θερμαίνονται στο φως του ήλιου και υψώνονται ψηλά στον αέρα. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι υδρατμοί που έχουν παγιδευτεί στη σκόνη ίσως να ανεβαίνουν μαζί τους, χρησιμοποιώντας τους σαν «ανελκυστήρες» στο διάστημα, όπου η ηλιακή ακτινοβολία διασπά τα μόριά τους- βοηθώντας πιθανότατα στο να εξηγηθεί το πώς το νερό του Άρη εξαφανίστηκε μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών.
Οι «πύργοι σκόνης» είναι τεράστια νέφη που είναι πιο πυκνά και ανεβαίνουν πολύ πιο ψηλά από ό,τι τα κανονικά σύννεφα σκόνης στην αραιή ατμόσφαιρα του Άρη, Αν και παρατηρούνται και υπό κανονικές συνθήκες, φαίνονται να σχηματίζονται σε μεγαλύτερους αριθμούς κατά τη διάρκεια των μεγάλων καταιγίδων, που «πιάνουν» όλο τον πλανήτη. Ένας τέτοιος «πύργος» αρχίζει στην επιφάνεια του πλανήτη σαν μια περιοχή/ έκταση σκόνης που ανυψώνεται γρήγορα. Όταν φτάσει σε ύψος 80 χλμ, μπορεί το μέγεθός του να αντιστοιχεί σε αυτό της πολιτείας της Νεβάδα στις ΗΠΑ. Καθώς ο «πύργος» αποσυντίθεται, μπορεί να δημιουργήσει ένα στρώμα σκόνης 56 χλμ πάνω από την επιφάνεια, πλάτους μεγαλύτερου από ό,τι οι ηπειρωτικές ΗΠΑ.
Αυτό που ενδιαφέρει, μεταξύ άλλων, τους ερευνητές, είναι το ενδεχόμενο αυτοί οι «πύργοι» να λειτουργούν ως «ανελκυστήρες προς το διάστημα» για διάφορα υλικά, μεταφέροντάς τα ανά την ατμόσφαιρα. Εάν μιλάμε για νερό, τότε ίσως εδώ να υπάρχει ένα στοιχείο σχετικά με το πώς ο Άρης έχασε τις λίμνες και τα ποτάμια του μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών, και μετατράπηκε στην παγωμένη έρημο που γνωρίζουμε σήμερα.
