Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Σαρλ Ντε Γκολ αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον τωρινό ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων, κάτι που ο ίδιος δεν κρύβει. Η δήλωσή του δε την περασμένη εβδομάδα για τον «εγκεφαλικό θάνατο του ΝΑΤΟ» και τον μη αξιόπιστο ρόλο του στην Ευρώπη, που πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται τον εαυτό της ως «γεωπολιτική δύναμη», θυμίζει τον στρατηγό.
«Δεν πρόκειται για ρήξη, αλλά για αναγκαία προσαρμογή». Με αυτήν την κατακλείδα της συνέντευξης Τύπου τον Φεβρουάριο του 1966, ανακοίνωσε την πρόθεση απόσυρσης από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο, νέες συνθήκες είχαν διαμορφωθεί, σε αντίθεση με την εποχή κατά την οποία «το αμερικανικό προτεκτοράτο είχε εγκαθιδρυθεί στην Ευρώπη υπό το κάλυμμα του ΝΑΤΟ».
Από το φθινόπωρο του 1966 η Γαλλία έπαψε να συμμετέχει στη Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ. Η έδρα του ΝΑΤΟ μεταφέρθηκε από το Παρίσι στις Βρυξέλλες και έως την 1η Απριλίου 1967 είχε πλέον ολοκληρωθεί η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το γαλλικό έδαφος.
Η Συμμαχία, πολύ πριν από την απόφαση αποχώρησης -επανεντάχθηκε το 2009, επί Σαρκοζί-, είχε παύσει να αποτελεί προτεραιότητα για τη Γαλλία. Εξάλλου, το πυρηνικό της πρόγραμμα της εξασφάλιζε αμυντική αυτονομία, ενώ ακολουθούσε πολιτική ύφεσης με τη Ρωσία (ΕΣΣΔ).
Το ίδιο κάνει και ο Μακρόν, απευθύνοντας έκκληση για μία νέα προσέγγιση της Ε.Ε. στη Ρωσία.
«Πρέπει τώρα να αποσαφηνιστεί ποιοι είναι οι στρατηγικοί στόχοι του ΝΑΤΟ», υπογράμμισε στον «Εconomist», επαναλαμβάνοντας την ανάγκη ενίσχυσης της Ευρώπης της Άμυνας.
Δεν έχει σκοπό από το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο να αποχωρήσει, θέλει την Ευρώπη να ταρακουνήσει και τη Γερμανία, που κάνει με το ΝΑΤΟ παιχνίδι στα Βαλκάνια, να τσιγκλήσει.
Το Βερολίνο δεν θα λυγίσει. Προσπαθεί να ισορροπήσει. «Η Ατλαντική συμμαχία, είναι ο κεντρικός πυλώνας της άμυνάς μας. Ωστόσο, οφείλουμε να αναλάβουμε περισσότερη ευθύνη στο μέλλον... Γι’ αυτό υπάρχει η PESCO», δήλωσε η καγκελάριος.
PESCO κι έγινε; Δεν είναι καθόλου φρέσκο.
