Της Μάρως Βακαλοπούλου
[email protected]
Έως σήμερα, οι συνέπειες της εξωτερικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ εξελίσσονταν σε αργούς ρυθμούς. Βήμα βήμα, η κυβέρνηση Τραμπ αποσύρθηκε από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα και από τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Η βιαστική απόφασή του ωστόσο να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη βορειοανατολική Συρία, και κυρίως η άμεση εφαρμογή της, τον φέρνει αντιμέτωπο με μία κατάσταση την οποία δημιούργησε ο ίδιος και ίσως αδυνατεί τώρα να σταματήσει.
Ο Τούρκος ομόλογός του, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν φαίνεται να κάμπτεται από τις αμερικανικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατόπιν εορτής. Κατάπαυση του πυρός δεν μπορεί να υπάρξει έως ότου η Τουρκία δεν έχει επιτύχει τους σκοπούς της, να απωθήσει «την τρομοκρατική οργάνωση», τόνισε ο Τούρκος πρόεδρος αναφερόμενους στους Κούρδους της Συρίας.
Μπορεί αυτή η απόφαση, η οποία ήταν καθαρά δική του, να του κοστίσει την επανεκλογή του το 2020;
Ο Ντόναλντ Τραμπ θα επιβιώσει από τη διαδικασία παραπομπής του. Η – υπό των έλεγχο των Ρεπουμπλικανών – Γερουσία είναι απίθανο να τον καταδικάσει, έστω και αν η απομαγνητοφωνημένη επικοινωνία με τον Ουκρανό ομόλογό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι αποδεικνύει ότι διαπράχτηκε έγκλημα, σχολιάζει στο BBC ο πρώην εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Φίλιπ Κρόουλεϊ.
Η Συρία ωστόσο είναι άλλη ιστορία από την Ουκρανία. Ο Τραμπ δεν μπορεί να κατηγορήσει εν προκειμένω ούτε τον Μπαράκ Ομπάμα ούτε τους Δημοκρατικούς. Εμμέσως, επιμένοντας στην ανάγκη να αποσυρθούν επιτέλους οι ΗΠΑ «από τους ατέρμονους πολέμους», ο Αμερικανός πρόεδρος μπορεί να αναφέρεται στην εξωτερική πολιτική των προκατόχων του. Η απόσυρση ωστόσο των αμερικανικών στρατευμάτων από τη βορειοανατολική Συρία, η εγκατάλειψη των Κούρδων συμμάχων στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους και η νέα κρίση στον οκταετή πόλεμο στη Συρία είναι δικό του δημιούργημα.
Πολιτικές αναλυτές υπογραμμίζουν ότι ο Τραμπ αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις για το πόσο ευάλωτοι είναι οι Κούρδοι στη Συρία. Και με την απόφασή του αυτή, έκανε ένα μεγάλο δώρο στη Ρωσία, η οποία ασφαλώς εκμεταλλεύτηκε το κενό που αφήνουν πίσω τους στη Συρία οι Αμερικανοί. Πολύ μεγάλο δώρο ήταν επίσης για τον Μπασάρ αλ Άσαντ, ο οποίος έσπευσε να συνάψει συμφωνία με τους Κούρδους.
Η απάντηση όμως των «εχθρών» των ΗΠΑ στην περιοχή ήταν αναμενόμενη. Το ερώτημα είναι πώς βλέπουν οι σύμμαχοι στην περιοχή τη στροφή 180 μοιρών της αμερικανικής πολιτικής. Το Ισράηλ, που σύμφωνα με την Τρέισι Γουίλκινσον από τους «Λος Άντζελες Τάιμς» δεν είχε προειδοποιηθεί για τα σχέδια του Τραμπ, καλείται να προσπαρμοστεί στη νέα δυναμική του χρόνιου εχθρού, τη Συρία.
Εξίσου σημαντικό είναι επίσης πώς βλέπουν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι την κίνηση του Τραμπ στη Συρία. Συμφωνούν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να αποσυρθούν από τους ατέρμονους – και δαπανηρούς – πολέμους; Ή θέλουν να βλέπουν τις ΗΠΑ πιο δραστήριες στη διεθνή σκηνή, υποστηρίζοντας περιφερειακές συμμαχίες και στηρίζοντας το διεθνές εμπόριο; Όποια και αν είναι η απάντηση, θα δοθεί σε έναν χρόνο. Έως τον Νοέμβριο του 2020, ο Ντόναλντ Τραμπ παραμένει πρόεδρος των ΗΠΑ και συνεχίζει να χαράσσει τη δική του εξωτερική πολιτική.
