Από την έντυπη έκδοση
Tου Θάνου Τσίρου
[email protected]
H σημερινή κυβέρνηση προχώρησε σε σειρά βελτιώσεων στη ρύθμιση των 120 δόσεων προς την εφορία, αλλά μέχρι και χθες λιγότερα από 40.000 άτομα έδειξαν έμπρακτο ενδιαφέρον υποβάλλοντας τη σχετική αίτηση ρύθμισης. Απομένουν μόλις 10 ημέρες μέχρι να εκπνεύσει η προθεσμία και μένει να αποδειχθεί κατά πόσο είναι και οι οφειλέτες της εφορίας της… τελευταίας στιγμής. Ίδια εικόνα και από τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία.
Τα κίνητρα είναι ελκυστικότερα ακόμη και από αυτά της ρύθμισης στην εφορία, καθώς προβλέπεται -μεταξύ άλλων- και γενναίο κούρεμα υποχρεώσεων που μπορεί να φτάσει στο 60%-70%. Κι όμως, η μεγάλη πλειονότητα των οφειλετών έχει γυρίσει την πλάτη στη ρύθμιση η οποία επίσης θα «κλείσει» (αν δεν υπάρξει παράταση) στο τέλος Σεπτεμβρίου. Όσον αφορά τη ρύθμιση των κόκκινων στεγαστικών δανείων, η μέχρι τώρα συμμετοχή είναι επιεικώς απογοητευτική: Περίπου 150.000 οφειλέτες περίμεναν ότι θα ενταχθούν στην πλατφόρμα και προς το παρόν έχουν εμφανιστεί λιγότερα από 20 χιλιάδες άτομα, εκ των οποίων οριστική αίτηση έχουν υποβάλει μόλις… 40. Τα συναρμόδια υπουργεία βελτίωσαν κι άλλο τη ρύθμιση «κόβοντας» γραφειοκρατία, αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται η μεγάλη αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος.
Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το κλείσιμο των εκκρεμοτήτων του παρελθόντος; Πιστεύουν οι οφειλέτες ότι οι κυβερνητικές δηλώσεις περί «τελευταίων ευκαιριών» είναι λόγια του αέρα, τα οποία άλλωστε έχουν ειπωθεί πολλές φορές στο παρελθόν; Εκτιμούν ότι «και να μη ρυθμίσουν τα χρέη τους σε τράπεζες, εφορίες και ασφαλιστικές ταμεία, δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα»; Ο πραγματικά άγνωστος παράγοντας στην όλη ιστορία είναι ένας και μάλιστα κοινός σε όλες τις διαδικασίες ρύθμισης και διευθέτησης που κάνει η κυβέρνηση: η ρευστότητα. Το ότι δόθηκαν ισχυρά κίνητρα για να κλείσουν οι εκκρεμότητες του παρελθόντος δεν σημαίνει και ότι τα νοικοκυριά ή οι επιχειρήσεις βρήκαν τα απαιτούμενα ποσά για να μπορέσουν να αναλάβουν οικονομικές δεσμεύσεις πολλών ετών ή και δεκαετιών. Η έλλειψη ρευστότητας μπορεί να δικαιολογεί το γεγονός ότι πολλοί δανειολήπτες προτιμούν η υπόθεση με το στεγαστικό τους να εκδικαστεί μέσω του νόμου Κατσέλη από το να μπουν στην πλατφόρμα. Μπορεί επίσης να δικαιολογεί και το ότι επιλέγουν να αφήσουν αρρύθμιστα τα χρέη προς την εφορία ή τα ασφαλιστικά ταμεία.
