Από την έντυπη έκδοση
Tου Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Κανονικά, το ειδησεογραφικό προσκήνιο των ημερών θα μας οδηγούσε προς την κατεύθυνση της έξαρσης των τιμών του αργού, μετά τις επιθέσεις (με drones) στις πετρελαιοπηγές της Σαουδικής Αραβίας. Εξέλιξη που -πέρα από το άμεσο αποτέλεσμα να περικοπεί η άντληση Σαουδαραβικού αργού- έσπειρε νέες ανησυχίες για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, με τις ΗΠΑ να στοχοποιούν το Ιράν κοκ. Ή πάλι, στη δική μας μικρή σκηνή θα έπρεπε να στραφούμε στην άφιξη των τεχνικών κλιμακίων της τρόικας/τετραμερούς/θεσμών, που ξεκινάει τον ανήφορο της τέταρτης μεταμνημονιακής αξιολόγησης.
Όμως, η πρώτη -μεγάλη- αναταραχή βρίσκεται σε τόσο αβέβαιη εξέλιξη, ώστε καλύτερα να περιμένει κανείς προτού επιχειρήσει καν να καταλάβει. Η δεύτερη -πολύ μικρότερη- πορεία μόλις αρχίζει: η Έκθεση της τέταρτης μεταμνημονιακής αξιολόγησης θα προσγειωθεί στο Eurogroup μόλις τον Δεκέμβριο. ενώ οι επικεφαλής των θεσμών θα αρχίσουν να συρρέουν στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα, ο δε Προϋπολογισμός 2020 (με τα στοιχεία Μεσοπρόθεσμου που ενδιαφέρουν ακόμη περισσότερο: υποθέσεις ρυθμού ανάπτυξης και στόχοι πρωτογενών πλεονασμάτων 2020-22…) θα σιγοψήνεται επί έναν ακόμη μήνα.
Γι' αυτό, ας μας ακολουθήσει ο αναγνώστης σήμερα σε μια διαφορετική παρέκβαση - ενεργειακής φύσεως. Βέβαια, τα ενεργειακά είχαν ήδη βρεθεί με έναν έμμεσο τρόπο στο προσκήνιο τώρα τελευταία. Και στην επίσκεψη Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βερολίνο, και στην παρουσία του ίδιου αλλά και του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ. Και μάλιστα τα ενεργειακά προσεγγίστηκαν υπό το δίδυμο πρίσμα των επενδύσεων και του περιβάλλοντος.
Πράγματι, στο πλέγμα επενδυτικών σχεδιασμών που τέθηκαν επ' εσχάτων ως προτεραιότητα ο ενεργειακός τομέας βρέθηκε μπροστά και μάλιστα οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας με γερμανική κιόλας επίνευση, που θυμίζει εκείνες τις τελικά ατυχήσασες πρωτοβουλίες Ρέσλερ/Σόιμπλε-Παπακωνσταντίνου για φωτοβολταϊκά (το Πρόγραμμα Helios, που είχε ευλογηθεί μέχρι και σε Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. για «αντιστάθμιση της υφεσιακής πορείας της χώρας», εγκαταλείφθη διακριτικά-διακριτικά στα μέσα 2013 όταν καταδείχθηκε η οικονομική μη-βιωσιμότητα και η τεχνική προβληματικότητά του: μην ξεχνούμε!) με τα οποία θα γέμιζαν χαράδρες και ραχούλες και παλιά ορυχεία ανά την Ελλάδα. Ελπίζει κανείς, τώρα, να πρόκειται για κάτι πιο προσγειωμένο, καθώς μάλιστα η άλλοτε απαγορευτική στάση του ΣτΕ για άλλες μορφές ανανεώσιμων -ιδίως της αιολικής ενέργειας- άρχισε να προσγειώνεται.
Όμως στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος -στην παρουσία Τσίπρα στη ΔΕΘ, αυτό- η στροφή ΣΥΡΙΖΑ στα περιβαλλοντικά επεφύλαξε μια διαφορετική ενεργειακή έκπληξη. Επεξηγών ο Αλέξης Τσίπρας τη νέα έμφαση της (ήδη) αντιπολίτευσης στα περιβαλλοντικά, αναφέρθηκε και στην υπόθεση των ερευνών για φυσικό αέριο. Όπου -ας το χωνέψουμε καλά…- η θέση είναι ότι ναι μεν η Ελλάδα θα διεκδικήσει την αναζήτηση, ως εθνικού πλούτου, των υδρογονανθράκων σε Ιόνιο και Νότο Κρήτης, αλλά… το αν θα υπάρξει εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων (δηλαδή άντληση, υποθέτουμε) θα κριθεί αργότερα. Παράξενη θέση, που μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θα αποσαφηνισθεί σταδιακά…
Όμως προχθές ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος Κωστής Χατζηδάκης άκουσε από εκπροσώπους του ΣΕΒ σειρά ζητημάτων ενέργειας: και η μεν υπόθεση του κόστους της ενέργειας στη βιομηχανία αυτονόητη, όμως ενδιαφέρον είχαν οι αναφορές Θ. Φέσσα -με παρουσία και Β. Μυτιληναίου- σε απλούστευση των αδειοδοτικών διαδικασιών, καθώς «η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων». Όλα όμως διασυνδέονται: για να συναντηθεί με τον ΣΕΒ, ο Κ. Χατζηδάκης έχασε τη συμμετοχή του στο Συνέδριο ΕΛΙΑΜΕΠ/Αμερικανικού Κολλεγίου. Όπου… θα είχε ακούσει τον πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ να επαναβεβαιώνει πρόθεση της χώρας του να συμβάλει στην ενεργειακή μετάβαση της Ελλάδας, καθώς την τελευταία 3ετία το ενεργειακό είναι στην κορυφή της ατζέντας Ελλάδας-ΗΠΑ. Συν, να αναφέρεται στη διεκδίκηση του πολλαπλά στρατηγικού λιμανιού Αλεξανδρούπολης και των ενεργειακών προσβάσεων Β. Ελλάδας.
Από δίπλα και τον (διάδοχο της Ιριτ μπεν Αμπα ως πρέσβεως του Ισραήλ) Γιόσι Αμράνι να μιλά για την καίρια συνεργασία των «3+1» με όρους Ανατολικής Μεσογείου (Ισραήλ-Ελλάδα-Κύπρος συν ΗΠΑ) αλλά και με το EastMed Gas Forum στο φόντο. Τη συζήτηση προσγείωσε στην -πάντα προσγειωμένη…- πραγματικότητα ο πρέσβης Θ. Θεοδώρου (Δ/ντής στη Διεύθυνση Μέσης Ανατολής/Β. Αφρικής του ΥΠΕΞ), δείχνοντας πώς η Άγκυρα σταθερά επιχειρεί όλον αυτόν τον καιρό των σχεδιασμών και κινήσεων επί του πεδίου να ασκήσει αρχικά επιρροή και εν συνεχεία έλεγχο στις πηγές ενέργειας.
Πάντως, στο συνέδριο ΕΛΙΑΜΕΠ περιφερόταν σε διάφορα επίπεδα και φάσεις η αίσθηση ότι -τελικά- η Άγκυρα θα βρεθεί στο μεγάλο τραπέζι διαπραγμάτευσης: θα επανέλθουμε.
