Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Τα σύνορα των κρατών δεν καθορίζονται με όποιον χάρτη θέλει να ζωγραφίσει ο καθένας σε όποιο υπουργείο του αρέσει, αλλά βάσει του διεθνούς δικαίου. Εκστρατείες επικοινωνιακού χαρακτήρα δεν μπορούν να μεταβάλουν τη διεθνή νομιμότητα, πόσω μάλλον με φωτογραφίες... Δεν θα πέσουμε στην παγίδα της άλλης πλευράς». Ο Έλληνας ΥΠΕΞ στον Ερντογάν απαντά, που με τον χωροεπεκτατικό χάρτη της «γαλάζιας πατρίδας» ουσιαστικά επανέρχεται στο «καζάν-καζάν», το «win-win» στο παίγνιο αμοιβαίου οφέλους. Συνεκμετάλλευση θέλει. Πες, πες το κοπέλι, νομίζει ότι θα συγκυριαρχήσει στο θαλάσσιο αμπέλι.
«Η Τουρκία λειτουργεί ως ο ταραξίας της περιοχής και δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε σε αυτόν τον κατήφορο» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών, με αφορμή το τελευταίο περιστατικό με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος φωτογραφήθηκε μπροστά από χάρτη που δείχνει τουρκικό το μισό Αιγαίο.
Ήδη είχαν προβληθεί δικαιώματα νότια της Κρήτης, στην περιοχή της Δωδεκανήσου και στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που αποτυπώνεται καθαρά της «γαλάζιας πατρίδας, έκτασης 462.000 χιλιομέτρων» η αναφορά.
Μα, δεν έδωσε «ο Θεός τη στεριά στους μουσουλμάνους και τη θάλασσα στους άπιστους»; Δεν το λέμε εμείς, η τουρκική παροιμία δίνει γραμμή, αλλά είναι πιο δυνατή του 1975 η φωνή. Τότε, που η Άγκυρα έριξε άδεια για να πιάσει γεμάτα, με ζώνη κοινής εκμετάλλευσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενώ η Τουρκία δικαιούται ένα περιορισμένο τμήμα υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, διά της συνεκμεταλλεύσεως θεωρεί ότι θα αποκτήσει αν όχι το 50%, ένα σημαντικό ποσοστό.
Η «γαλάζια πατρίδα» και η πρόσφατη επικοινωνιακή καταιγίδα είναι μια μετεξέλιξη αυτής της ιδέας και όλα δείχνουν ότι δεν θα εγκαταλείψει η Τουρκία τα ωραία. Είναι θέμα στρατηγικής κι ας μην είναι συμβατή με τη σχετική διεθνή πρακτική.
