Μετά τις παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου που παρακολούθησαν περισσότεροι από 15.000 θεατές, η αριστοτεχνική κωμωδία «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά και μετάφραση Γιάννη Αστερή, ολοκλήρωσαν την περιοδεία τους στα μεγάλα Φεστιβάλ της χώρας.

Στην Αθήνα, οι «Νεφέλες» του Αριστοφάνη επιστρέφουν στον φυσικό τους χώρο, κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στις 6 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ. Η παράσταση θα κάνει, επίσης, τους εξής σταθμούς: Βριλήσσια (4/9), Παπάγου (5/9), Πετρούπολη (7/9), Ηλιούπολη (8/9) και  Βύρωνα (10/9).

Ο Δημήτρης Καραντζάς καταπιάνεται για πρώτη φορά με το αριστοφανικό έργο και με τη σύμπραξη των ηθοποιών Γιώργου Γάλλου, Νίκου Καραθάνου, Χρήστου Λούλη, Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη, Θεοδώρας Τζήμου, Αινεία Τσαμάτη, Παναγιώτη Εξαρχέα, Πάνου Παπαδόπουλου, Γιάννη Κλίνη, Αλεξάνδρας Αϊδίνη, Ευδοξίας Ανδρουλιδάκη, Έμιλυς Κολιανδρή, Ελίνας Ρίζου, χρίζει πρωταγωνίστριες της παράστασης τις ίδιες τις Νεφέλες, που έρχονται να κηρύξουν την αμφισβήτηση της παντοδυναμίας της λογικής και την επιστροφή σε μια χαμένη πνευματικότητα, σ’ ένα αέναο και επικίνδυνο παιχνίδι μεταμορφώσεων.

Η αριστοτεχνική κωμωδία του Αριστοφάνη παρουσιάστηκε στα Μεγάλα Διονύσια το 423 π.Χ. και διακωμωδεί τη διδασκαλία του Σωκράτη και τις ιδέες των σοφιστών της εποχής.

Ο ηλικιωμένος, απαίδευτος Αθηναίος Στρεψιάδης, καταχρεωμένος από τις σπατάλες και τις ασωτίες του καλοαναθρεμμένου γιου του, Φειδιππίδη, προσπαθεί να τον πείσει να φοιτήσει στο φροντιστήριο του Σωκράτη, όπου θα μάθει τη διαφορά μεταξύ δίκαιου και άδικου λόγου και θα μπορεί να υπερασπίζεται καλύτερα τον εαυτό του στο δικαστήριο απέναντι στους δανειστές του.

Όταν ο Φειδιππίδης αρνείται, ο Στρεψιάδης αποφασίζει να σπουδάσει ο ίδιος, παρά την ηλικία του. Στο φροντιστήριο, έρχεται σε επαφή με τον κόσμο των ιδεών και πολύ γρήγορα εντυπωσιάζεται και ζητά να γνωρίσει τον δάσκαλο. Ο Σωκράτης παρουσιάζεται αυτοπροσώπως και ξεκινά η τελετή μύησης του γηραιού σπουδαστή.

Ωστόσο, ο Στρεψιάδης αποδεικνύεται ανεπίδεκτος μαθήσεως. Εντέλει, ο Φειδιππίδης υποκύπτει στις απειλές του πατέρα του και έρχεται με το ζόρι στο διδασκαλείο για να σπουδάσει. Πατέρας και γιος παρακολουθούν τη σύγκρουση μεταξύ Δίκαιου και Άδικου Λόγου, με τον καθένα να υποστηρίζει ότι μπορεί να προσφέρει την καλύτερη εκπαίδευση στον Φειδιππίδη. Ο Άδικος Λόγος αναδεικνύεται νικητής. Ο Στρεψιάδης επιστρέφει αργότερα για να παραλάβει τον γιο του, ο οποίος έχει πλέον μεταμορφωθεί σε έναν υποδειγματικό διανοούμενο.

Ο Στρεψιάδης διοργανώνει μια γιορτή στο σπίτι του για να πανηγυρίσει τη μεταμόρφωση του γιου του, ενώ διώχνει δύο δανειστές που παρουσιάζονται στη γιορτή ζητώντας από τον Φειδιππίδη να παρουσιαστεί στο δικαστήριο. Όταν ο Φειδιππίδης απειλεί να ξυλοφορτώσει τον πατέρα του στο πλαίσιο μιας αντιδικίας, καταφεύγοντας μάλιστα στα επιχειρήματα που έχει διδαχθεί, ο Στρεψιάδης, όλος θυμό, αποφασίζει να καταστρέψει το φροντιστήριο, σ’ ένα από τα πιο αινιγματικά και τραγικά φινάλε στην αριστοφανική δραματουργία.

naftemporiki.gr