Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Να ενώσει τα διαφορετικά κομμάτια του «παζλ» καλείται η κυβέρνηση, προκειμένου να ανοίξει σταδιακά η συζήτηση για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Σε αυτή τη φάση το Μέγαρο Μαξίμου εστιάζει στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης των εταίρων, με όπλο μεταξύ άλλων την ψήφο εμπιστοσύνης των αγορών όπως αποτυπώνεται και στην πορεία των ομολόγων.
Το βάρος πέφτει στην υλοποίηση ενός μεταρρυθμιστικού πακέτου, που θα σηματοδοτήσει τη νέα πορεία της ελληνικής οικονομίας μετά τη μακροχρόνια παραμονή στα μνημόνια. Η προσέλκυση επενδύσεων αποτελεί πρώτη προτεραιότητα, ενώ οι «προβολείς» πέφτουν στην αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης. Η επίτευξη αυτών των στόχων εκτιμάται πως θα πείσει τους εταίρους να συζητήσουν το ενδεχόμενο μείωσης των πλεονασμάτων από το 2021, με τους τόνους πάντως να παραμένουν χαμηλοί σε αυτή τη φάση. Άλλωστε δεν είναι μόνο οι εξελίξεις εντός συνόρων που επηρεάζουν τη στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και μία σειρά γεγονότων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ο εμπορικός «πόλεμος» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, το ενδεχόμενο ενός «άτακτου» Brexit, που είναι όλο και πιο κοντά, αλλά και οι εξελίξεις στη γερμανική οικονομία αποτελούν παράγοντες που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθούν.
Μέσα σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον η ελληνική κυβέρνηση καλείται να προχωρήσει με αργά βήματα και να μην επιχειρήσει αιφνιδιαστικές κινήσεις που θα αφαιρέσουν βαθμούς από την εμπιστοσύνη των εταίρων. Αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζουν κορυφαίοι υπουργοί, που διαβεβαιώνουν πως οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν αμφισβητούνται.
Ανάλογο κλίμα πρέπει να επικρατήσει και στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, καθώς δεν υπάρχουν περιθώρια για επιστροφή σε μία ακοστολόγητη «παροχολογία». Οι όποιες ανακοινώσεις θα πρέπει να συμβαδίζουν με τους στόχους που έχουν τεθεί και να μη στοχεύουν στην ικανοποίηση συντεχνιακών αιτημάτων.
Άλλωστε μέσα στον Σεπτέμβριο επιστρέφουν και οι «γνώριμοι» θεσμοί στο πλαίσιο των μεταμνημονιακών αξιολογήσεων. Επομένως, αυτό που προέχει είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας και όχι ένα κύμα υποσχέσεων, που θα έθετε σε κίνδυνο τον βασικό στόχο για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Μέχρι τότε υπάρχουν και άλλα κομμάτια του «παζλ» που πρέπει να μπουν στη θέση τους. Μεταξύ αυτών είναι η «τύχη» των κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα (ANFA και SMP), αλλά και το θέμα των δανείων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
