Της Ανθής Αγγελοπούλου
Νέα έρευνα που έγινε από τους επιστήμονες του King's College του Λονδίνου, και η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «American Journal of Gastroenterology», συνέκρινε την αντίληψη που έχουν για τη δυσκοιλιότητα άνθρωποι που βιώνουν τέτοιο πρόβλημα αλλά και άτομα που δεν έχουν πρόβλημα, με την αντίληψη τόσο των γενικών όσο και των ειδικευμένων ιατρών καθώς και με τα επίσημα κριτήρια διάγνωσης.
Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν ένα ερωτηματολόγιο στο οποίο κλήθηκαν να αναφέρουν τα συμπτώματα που θεωρήθηκαν πιο σημαντικά για τη διάγνωση. Οι συμμετέχοντες επίσης κλήθηκαν να κρίνουν μέσα από 10 μελέτες την ύπαρξη ή όχι δυσκοιλιότητας, σύμφωνα με τα επίσημα κριτήρια.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες εξέτασαν στοιχεία από 2.557 άτομα (εκ των οποίων 934 είχαν αυτοδιαγνώσει δυσκοιλιότητα), 411 γενικούς ιατρούς και 365 γαστρεντερολόγους και διαπίστωσαν ότι από εκείνους που διέγνωσαν μόνοι τους ότι πάσχουν από δυσκοιλιότητα, το 94% πληρούσε τα τυπικά διαγνωστικά κριτήρια (Rome IV). Ενώ, παρατήρησαν ότι από τα 1.623 άτομα που δεν ανέφεραν ότι πάσχουν από δυσκοιλιότητα ένα ποσοστό 29% πληρούσε τα κριτήρια αυτά. Δηλαδή το 1/3 των ανθρώπων, οι οποίοι είχαν χαρακτηρίσει τον εαυτό τους ως υγιή, ήταν τελικά δυσκοίλιοι.
Από την καταγραφή των αποτελεσμάτων των μελετών, διαπιστώθηκε ότι τα ποσοστά σωστής διάγνωσης της δυσκοιλιότητας κυμάνθηκαν από 99% - 39%, ανάλογα με τα υπάρχοντα συμπτώματα. Για παράδειγμα, λιγότερο από το 1/3 του γενικού πληθυσμού που είχε δυσκοιλιότητα θεώρησε σημαντική για τη διάγνωση την ύπαρξη σπάνιων κενώσεων του εντέρου, σε σύγκριση με το 41% των ιατρών και το 65% των ειδικευμένων ιατρών.
Η μελέτη επισήμανε επίσης έξι βασικές ομάδες συμπτωμάτων με τις οποίες συμφωνούσαν οι δύο κατηγορίες συμμετεχόντων:
· κοιλιακή δυσφορία,
· πόνος και φούσκωμα,
· ορθική δυσφορία,
· σπάνιες κενώσεις του εντέρου και σκληρά κόπρανα,
· αισθητηριακή δυσλειτουργία,
· μετεωρισμός και φούσκωμα και ακράτεια κοπράνων.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν τα αποδεκτά διαγνωστικά κριτήρια που ισχύουν μέχρι σήμερα, έτσι ώστε να αντικατοπτρίζουν τόσο τις αντιλήψεις των ασθενών όσο και των ιατρών.
Όπως μας εξηγεί ο πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος, το κλειδί για την αποτελεσματική θεραπεία της δυσκοιλιότητας είναι ο έγκυρος προσδιορισμός της πάθησης. Γι’ αυτό πιθανόν, το υψηλό ποσοστό των ασθενών που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική θεραπεία, το οποίο ξεπερνά το 50%, να οφείλεται στη λανθασμένη διάγνωση λόγω επικοινωνιακών δυσαρμονιών μεταξύ ασθενών και ιατρών. Αν όμως, και οι δύο πλευρές αποκτήσουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας θα ελαχιστοποιηθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα και αυτό θα βοηθήσει στην αποφυγή εμφάνισης άλλων προβλημάτων υγείας που σχετίζονται άμεσα με τη δυσκοιλιότητα, όπως η αιμορροϊδοπάθεια, οι ραγάδες δακτυλίου, τα περιεδρικά αποστήματα και συρίγγια.
