Από την έντυπη έκδοση
Deutsche Welle
Ακόμη και τριάντα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους και την επανένωση, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ ανατολικής και δυτικής Γερμανίας. Του λόγου το αληθές επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά περίτρανα οι ευρωεκλογές του Μαΐου, όπου το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) αναδείχθηκε πρώτη δύναμη σε δύο κρατίδια της ανατολικής Γερμανίας. Σε περίπτωση που οι εθνολαϊκιστές καταφέρουν να επαναλάβουν την επιτυχία τους και στις επικείμενες περιφερειακές εκλογές σε Σαξονία και Βρανδεμβούργο, τότε αυτό θα προκαλούσε χωρίς αμφιβολία ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό σεισμό με άμεσες επιπτώσεις για όλη τη χώρα.
Το ερώτημα που τίθεται κάθε τόσο από ειδικούς και μη, και αποτελεί συχνά αντικείμενο σχολιασμού και τηλεοπτικών τοκ σόου, είναι γιατί το AfD είναι τόσο ισχυρό στην ανατολική Γερμανία. Πρόσφατα, η προερχόμενη από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα υπουργός Ενσωμάτωσης της Σαξονίας Πέτρα Κέπινγκ είχε επιχειρήσει να δώσει απάντηση στο ερώτημα αυτό μέσα από το βιβλίο της με τον τίτλο «Ενσωματώστε πρώτα εμάς». Κυκλοφόρησε το περσινό καλοκαίρι, όταν το Κέμνιτς παραδιδόταν καθημερινά στις πορείες ακροδεξιών και η υπόλοιπη Γερμανία έδειχνε για άλλη μια φορά απορημένη με το δάχτυλο τους Ανατολικογερμανούς.
Όταν οι πολιτικοί επιστήμονες επιχειρούν να εξηγήσουν την ανατολική Γερμανία και τις ιδιαιτερότητές της, κάνουν συχνά λόγο για αισθήματα φόβου και ταπείνωσης, για επαναλαμβανόμενες κοινωνικές κρίσεις και ανεκπλήρωτα όνειρα. «Η κρίση εμπιστοσύνης συνδέεται άρρηκτα και με το γεγονός ότι μετά το 1990 δεν εκπληρώθηκαν οι προσδοκίες πολλών ανθρώπων», επισημαίνει ο πολιτικός επιστήμονας Χανς Φορλέντερ. Για μεγάλο μέρος των Ανατολικογερμανών, οι συνέπειες των αλλαγών που επέφερε η επανένωση ήταν συγκλονιστικές, όπως λέει. «Άλλαξε όλος ο κόσμος τους», λέει ο ειδικός, προσθέτοντας ότι όλα αυτά εκφράζονται μέχρι και σήμερα σε έλλειψη εμπιστοσύνης. Τα σλόγκαν που επέλεξε για τη φετινή προεκλογική του καμπάνια το κόμμα της Αριστεράς, «σεβασμός, αξιοπρέπεια και αναγνώριση», είναι ενδεικτικό αυτού του κλίματος ανασφάλειας και εν τέλει της διαφορετικότητας των ανατολικών κρατιδίων. Το ίδιο σύνθημα δεν θα είχε καμία απολύτως τύχη στη δυτική Γερμανία.
Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις στη Σαξονία, η μάχη μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και εθνολαϊκιστών θα κριθεί στο νήμα. Μετεκλογικά ο νυν συντηρητικός πρωθυπουργός θα πρέπει πιθανότατα να συνεργαστεί με άλλα τρία κόμματα για να σχηματίσει κυβέρνηση. Στο Βρανδεμβούργο η Εναλλακτική για τη Γερμανία συγκεντρώνει μεταξύ 19% και 21% και εναλλάσσεται δημοσκοπικά στην πρώτη θέση με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Πάντως, ακόμη κι αν οι εθνολαϊκιστές αναδειχθούν πρώτη δύναμη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες, αφού κανένα κόμμα δεν προτίθεται να συνεργαστεί μαζί τους. Στους Χριστιανοδημοκράτες υπάρχουν μεν μεμονωμένες φωνές που ζητούν να εξεταστεί το ενδεχόμενο, εντούτοις μέχρι στιγμής δεν διαφαίνεται κάποιο γενικότερο ρεύμα προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμη κι αν δεν εκπροσωπηθούν σε τοπική κυβέρνηση όμως, είναι βέβαιο ότι ενδεχόμενη επικράτηση των ακροδεξιών θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα που θα έχει συνέπειες και σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
