Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ασφαλώς, υπάρχουν πονηροί, αυτοί που θεωρούν πως τους χρωστάει η ζωή. Αυτοί που έχουν τη δυνατότητα, αλλά συστηματικά δεν πληρώνουν, τον Ντάριο Φο αποθεώνουν, στα «κορόιδα» τα χρεώνουν. Παλιά τους τέχνη η λαθρεπιβίβαση. Μία δεν δίνουν για την εισιτηριοδιαφυγή, που καταλήγει αντικοινωνική και εν τέλει για τον πιο αδύναμο επιβαρυντική.
Δίπλα τους υπάρχει και εκείνος που πραγματικά δεν μπορεί να είναι εντάξει ή αμέλησε να το πράξει. Πώς τους ξεχωρίζεις; Από το ύφος, από την εμφάνιση ή από τη συμπεριφορά; Είναι σαν να προσπαθείς από ένα σπιρτόκουτο, τοποθετημένο στην ταράτσα ενός κτηρίου -όπου ο πρώτος όροφος είναι γεμάτος νερό και το ισόγειο κατακλύζεται από άμμο και βράχια- να προσεγγίσεις ένα νόμισμα στο έδαφος με ένα τρυπάνι τόσο χοντρό όσο μία βελόνα.
Η Πολιτεία δεν μπορεί να ψάχνει ψύλλους στ’ άχυρα. Μπορεί να λαμβάνει, όμως, μέριμνα για τους αδύναμους και να φροντίζει να τηρείται ο νόμος. «Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουμε τσάμπα στο Μετρό», είπε ο αρμόδιος υπουργός. Ορθό. «Αυτό που σκεφτόμαστε να κάνουμε, είναι μια πολύ μεγάλη διαφημιστική καμπάνια για τους λεγόμενους τζαμπατζήδες. Το ζήτημα δεν είναι να έρθω εγώ να σε πιάσω, το ζήτημα είναι ότι ο ίδιος ο άνθρωπος που κάνει αυτή την πράξη πρέπει να νιώθει ως απόβρασμα της κοινωνίας».
Λαθρεπιβάτης είναι και μόνο αυτό πρέπει να αφορά τον υπουργό και τον όποιο συγκοινωνιακό οργανισμό. Αυξάνεις τους ελέγχους, επιβάλλεις και κανένα πρόστιμο, κάνεις και μια καμπάνια, για να περιορίσεις τον τζάμπα μάγκα, και να μη χάνονται φράγκα, αλλά τέτοιες αξιολογικές κρίσεις για έναν άνθρωπο που δεν ακύρωσε εισιτήριο ή δεν έχει ηλεκτρονική κάρτα είναι τραβηγμένες. Κυκλοφορούν συστηματικοί, αλλά ούτε με επιθετική επικοινωνιακή πολιτική δεν θα αλλάξουν τακτική.
Δώστε μας απάντηση και πολιτική. «Προφανώς το ότι πρέπει να νιώθουν “αποβράσματα” είναι μια λανθασμένη και άστοχη έκφραση, που ειπώθηκε στη ρύμη του λόγου». Εξήγηση δόθηκε, κάτι διορθώθηκε. Περιμένουμε πλέον πολιτική. Στον επόμενο σταθμό και άλλη αισθητική.
