Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ειδικής ελεγκτικής υπηρεσίας στο υπουργείο Οικονομικών έγινε επί Τσοβόλα, με την ΥΠΕΔΑ, την Υπηρεσία Ελέγχου Διακίνησης Αγαθών.
Στο μοντέλο λειτουργίας της υπηρεσίας αυτής, ο Αλέκος Παπαδόπουλος ίδρυσε το ΣΔΟΕ το 1997. Το 2002 ο τότε συντονιστής Οικονομίας και Οικονομικών της Ν.Δ. Γ. Αλογοσκούφης έκανε λόγο για τη δημιουργία ενός σώματος εσωτερικού ελέγχου στο υπουργείο Οικονομικών (που θα αναφέρεται στην πολιτική ηγεσία) και ενός «νέου ΣΔΟΕ» με αρμοδιότητα μόνο τον έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων. Είχε καλλιεργηθεί κλίμα ότι γίνονταν έλεγχοι με πολιτικά κριτήρια -από «πράσινους πραιτωριανούς»- και είχε δοθεί προεκλογική υπόσχεση ότι «το εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσόν ΣΔΟΕ με τη σημερινή του μορφή, καταργείται», γιατί είχε εξελιχθεί σε εστία διαφθοράς και συναλλαγών κάτω από το τραπέζι των υπαλλήλων με τους φορολογούμενους.
Τον Δεκέμβριο του 2004 τελικά μετονομάστηκε σε Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων (ΥπΕΕ). Για όσους, τυχόν, αναρωτιούνται, για ποιο λόγο καταργήθηκε μια υπηρεσία (στην ουσία, το όνομά της) και στη θέση της δημιουργήθηκε μια άλλη με διαφορετικό όνομα (με το ίδιο, όμως, αντικείμενο), η απάντηση είναι απλή, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Μετά από εξαετή χειμερία νάρκη, τον Απρίλιο του 2010 επέστρεψε το αρκτικόλεξο ΣΔΟΕ και οι έλεγχοι.
Εννέα χρόνια μετά, η Ειδική Γραμματεία του ΣΔΟΕ καταργείται και οι αρμοδιότητές της περνούν στη νεοσύστατη Γενική Γραμματεία Φορολογικής Πολιτικής και Δημόσιας Περιουσίας.
Πρόκειται για κινήσεις ουσίας ή ενέχουν και τον κίνδυνο προσθήκης γραφειοκρατίας; Το υπουργείο υποστηρίζει ότι το ΣΔΟΕ ενισχύεται και αποκομματικοποιείται. Δεν γίνεται έτσι απλά Μπετόβεν ο Λούντβιχ, αν και εδώ άλλη είναι η ουσία, όσο η φοροδιαφυγή συνεχίζει υπερήφανη πορεία.
Το κράτος πρέπει να έχει έναν μηχανισμό αστυνόμευσης της αγοράς. Δεν αρκεί, όμως. Πρέπει να μπαίνουν και ευρώ στα δημόσια ταμεία, όταν εντοπιστεί η παρανομία. Δεν αυξάνονται τα έσοδα ως διά μαγείας. Οι εντυπώσεις δεν δημιουργούν επιδόσεις.
