«Τον Ιούνιο του 1975 υπογράφθηκε το Σύνταγμα της Τρίτης Δημοκρατίας της Ελλάδας και στα τέλη του ιδίου χρόνου έγινε η τελευταία από τις δίκες κατά των στρατιωτικών που είχαν πρωταγωνιστήσει στο πραξικόπημα τον Απρίλιο του 1967 και είχαν ανοίξει το δρόμο στη γνωστή δικτατορία των συνταγματαρχών. Στις 20 Νοεμβρίου του 1975 αναγγέλθηκε επίσημα ο θάνατος του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο και ο Χουάν Κάρλος στέφθηκε Βασιλιάς της Ισπανίας.
Μετά από αυτή τη στιγμή ξεκίνησε μια περίοδος όπου χαρακτηρίστηκε από τις κοινωνικές κινητοποιήσεις και τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις όπως ο Νόμος της Πολιτικής Μεταρρύθμισης, που υιοθετήθηκε κατόπιν δημοψηφίσματος τον Δεκέμβριο του 1976.
Τριάντα χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα, χωρίς αμφιβολία έχει ενδιαφέρον να αναλύσουμε συγκριτικά τις διαφορετικές απόψεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής αυτών των δύο πρόσφατων δημοκρατιών. Αναλογιζόμενοι τις αποφάσεις που λήφθηκαν τότε με την χρονική απόσταση που διαθέτουμε σήμερα τι μαθήματα διδαχθήκαμε; Μια ομάδα ακαδημαϊκών και των δύο χωρών θα μας βοηθήσουν να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση».
Αυτά αναφέρονται στον πρόλογο του φυλλαδίου για το διήμερο σεμινάριο (27 και 28 Φεβρουαρίου) με τίτλο: «Διδάγματα: 30 χρόνια δημοκρατίας στην Ισπανία και Ελλάδα», που πραγματοποιήθηκε στη νομική σχολή του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης και διοργανώθηκε από το Μεταπτυχιακό Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών και το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, σε συνεργασία με τη Γενική Διεύθυνση Ερευνας του ισπανικού υπουργείου Παιδείας και Επιστημών και την πρεσβεία της Ελλάδας στην Ισπανία.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
