Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Έχουν την τύχη να ζουν στις πλουσιότερες οικονομίες του κόσμου, μακριά από τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού. Κι όμως: οι οικονομικά προηγμένες χώρες είναι γεμάτες από ανήσυχους και συνάμα αποξενωμένους πολίτες. Πολίτες που προβληματίζονται για πολλά πράγματα: από το οικονομικό και τους φόρους, μέχρι την υγεία και τις συντάξεις. Και εμπιστεύονται ελάχιστα τις κυβερνήσεις ότι μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό.
Σύμφωνα με έρευνα 22.000 πολιτών σε 21 χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, επικρατεί «ξεκάθαρο αίσθημα δυσαρέσκειας και αδικίας» στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Η πλειονότητα των πολιτών πιστεύει ότι εάν χρειασθεί δεν θα είναι εύκολη η πρόσβασή τους σε υπηρεσίες πρόνοιας, λιγότεροι από το 20% πιστεύουν ότι θα υπάρξει ανταπόδοση στους φόρους που πληρώνουν, ενώ σε πολλές χώρες η πλειονότητα των πολιτών νιώθει... αόρατη, ότι οι κυβερνήσεις αγνοούν τις ανάγκες και τις απόψεις της.
Το 54% των ερωτηθέντων ανησυχεί μήπως αρρωστήσει, ενώ για το 35,5% ο μεγαλύτερος φόβος είναι η ανεργία. Σχεδόν οι μισοί (47,3%) ανησυχούν ότι δεν θα καταφέρουν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις λόγω χαμηλού εισοδήματος.
Για τις κυβερνήσεις, η μελέτη αποκαλύπτει ότι είναι αντιμέτωπες με ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά παράδοξα: Οι πολίτες είναι δυσαρεστημένοι με τις κοινωνικές πολιτικές, παρότι οι στατιστικές δείχνουν ότι απολαμβάνουν καλύτερη, ασφαλέστερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια ζωή χάρη σε αυτές τις πολιτικές. Και ήδη δαπανούν αρκετά για την κοινωνική ευημερία: Κατά μέσο όρο 20% του ΑΕΠ πηγαίνει σε δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας ή περίπου 7.750 δολάρια κατ’ άτομο ετησίως.
Και στις 21 χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, περισσότεροι από το 50% των πολιτών επιθυμούν μεγαλύτερη φορολόγηση των πλουσίων, ενώ ζητούν από τις κυβερνήσεις να προσφέρουν περισσότερα στους πολίτες, με εξαίρεση τις Γαλλία και Δανία, δύο χώρες των οποίων τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας θεωρούνται από τα πιο γενναιόδωρα στον κόσμο. Κορυφαία προτεραιότητα για το 54% είναι οι καλύτερες συντάξεις, ακολουθούν οι υπηρεσίες υγείας, ενώ το 37% τάσσεται υπέρ ενός εγγυημένου βασικού εισοδήματος.
Οι εισοδηματικές ανισότητες και χρόνια προβλήματα, όπως η φτώχεια και η ανεργία, παραμένουν ως βασικές προκλήσεις, σε μια εποχή που ο λαϊκισμός κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Τα προβλήματα γνωστά, όπως και οι απαντήσεις. Η εφαρμογή τους στην πράξη είναι καθήκον των πολιτικών, που θα πρέπει να ξανακερδίσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.
