Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Δώρο στη Χρυσή Αυγή» η διάταξη ως προς τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. «Περιορισμός του αξιόποινου του βιασμού». «Πλημμέλημα η κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών». «Στα μαλακά οι καταχραστές». Και η καθαρίστρια με το πλαστό πιστοποιητικό.
Αυτά έχουν μείνει στον αφρό από τις προτεινόμενες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, έργο που ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια, έργο πολλών επιτροπών, έργο ειδικών, που καταργεί τα μισά άρθρα του Ποινικού Κώδικα και προσθέτει 30.
Οι Κώδικες δεν αλλάζουν κάθε τρεις και λίγο. Η τελευταία φορά ήταν το 1951 και η αυστηρότητα, η σκληρότητα ήταν το χαρακτηριστικό Νο1. Μετά τη δικτατορία, τον πόλεμο, την Κατοχή και τον εμφύλιο.
Από τις πρώτες μέρες του απελευθερωτικού αγώνα το 1821 έγινε έντονα αισθητή η ανάγκη για την ίδρυση ελληνικών ποινικών δικαστηρίων και για τη διατύπωση ελληνικών ποινικών νόμων. Η δεύτερη Εθνοσυνέλευση στο Άστρος συγκρότησε την 1η Απριλίου 1823 μια επιτροπή με εννέα μέλη, που κανένα δεν ήταν νομικός, για τη σύνταξη Ποινικού Κώδικα. Το «Απάνθισμα των εγκληματικών της δευτέρας των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως» ήταν ένα μάλλον εμπειρικό νομοθέτημα που προσπαθούσε να ικανοποιήσει ανάγκες της ζωής με έναν τρόπο πολύ άμεσο χωρίς θεωρητικές προκατασκευές, σύμφωνα με τον Γ. Α. Μαγκάκη.
Στις 19 Απριλίου 1834 μπήκε σε ισχύ ο Ποινικός Κώδικας του 1834, που συνέταξε ο Γερμανός νομομαθής Ludwing von Maurer, ως μέλος της τριμελούς βαυαρικής αντιβασιλείας του ανηλίκου Όθωνα. Αυτός ο κώδικας έμεινε σε ισχύ 116 χρόνια, συμπληρωμένος βέβαια με διάφορα νεότερα νομοθετήματα. Το 1911 άρχισαν οι εργασίες για τη σύνταξη νέου Ποινικού Κώδικα, που συνεχίστηκαν τριάντα χρόνια, απέδωσαν σειρά σχεδίων και οδήγησαν στη διατύπωση του Ποινικού Κώδικα του 1950, που ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 1951.
Νομικοί και δικαστικοί, πολιτικοί και πολίτες στου Διαδικτύου τις πίστες διατυπώνουν απόψεις, αντιρρήσεις, ανησυχίες και προβληματισμό για τις επιχειρούμενες αλλαγές. Αλλαγές που προτείνει η τελευταία νομοπαρασκευαστική επιτροπή και πλέον ο υπουργός αναζητεί τη χρυσή τομή. Έως τις 27 Μαρτίου, όμως, δεν είναι λίγος για δημόσια διαβούλευση ο χρόνος;
