«Τίποτα μέχρι τώρα δεν ήταν τόσο εθνικό, όσο το έργο των Ελλήνων», έγραφε ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Αλεξάντερ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν για την Επανάσταση του 1821.

Ο Πούσκιν (ήθελε να γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας) γνώρισε τους αδελφούς Αλέξανδρο και Δημήτριο Υψηλάντη στην πόλη Kishiniof (Μολδαβία) όπου ήταν εξόριστος. Στο ημερολόγιό του στις 14 Απριλίου 1821 έγραφε:

«Το βράδυ πέρασα από το σπίτι της Η. Γ. Μιλούσαμε για τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Μιλούσα κι εγώ σαν Ελληνας ανάμεσα στους πέντε Ελληνες. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι η Ελλάδα θα νικήσει και οι 25 εκατομμύρια Τούρκοι θα αφήσουν την ελεύθερη Ελλάδα στους νόμιμους διαδόχους του Ομήρου και του Θεμιστοκλή».

Για τη ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 20 Οκτωβρίου 1827, όπου οι τρεις μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) συνέτριψαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, ο ρωσικός Τύπος έγραφε: «Τα ευεργετικά τέκνα της Ελλάδας με τον ακούραστο ζήλο τους επιταχύνουν την πορεία της ηθικής αναγέννησης - προάγγελο της πολιτικής αναγέννησης. Και ποιος δεν εύχεται στους Ελληνες αυτήν την ευτυχισμένη αλλαγή».