«Μπροστά στα φυσικά φαινόμενα, όταν αλλάζουν των αστερισμών οι βάρδιες, όλες οι κοσμοθεωρίες παθαίνουν αφλογιστία».
Η νύχτα μέσα στην ημέρα είναι ένα φαινόμενο εντυπωσιακό, το οποίο στο παρελθόν το θεωρούσαν σημείο της οργής των θεών και το συνέδεαν με καταστροφές. Ακόμη και σήμερα, που τα αίτια της σταδιακής εξαφάνισης του Ηλίου από τον ουρανό έχουν εξηγηθεί πλήρως, η έκλειψη δεν έχει πάψει να γοητεύει.
Στις 29 Μαρτίου 2006 Γη, Σελήνη, Ηλιος θα βρεθούν στην ίδια ευθεία και, επειδή η διάμετρος της Σελήνης -όπως φαίνεται από τη Γη- είναι ίδια με την αντίστοιχη του Ηλίου, αν και τα δύο αυτά σώματα διαφέρουν σε πραγματικές διαστάσεις και απόσταση από τον πλανήτη μας, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα σπάνιο φαινόμενο.
Οι εκλείψεις Ηλίου συμβαίνουν όταν η Σελήνη παρεμβάλλεται ανάμεσα στον Ηλιο και στη Γη. Η Σελήνη είναι 300 φορές μικρότερη από τον Ηλιο, άλλά και 300 φορές πλησιέστερα προς τη Γη, γεγονός που αντισταθμίζει το μικρό της μέγεθος. Ετσι σε μια στενή περιοχή της επιφάνειας της Γης ο Ηλιος καλύπτεται εντελώς και τότε έχουμε ολική έκλειψη. Σε μια μεγαλύτερη περιοχή, γύρω από αυτήν της ολικής έκλειψης, καλύπτεται μόνο ένα τμήμα του Ηλίου και στις περιοχές αυτές έχουμε μερική έκλειψη.
Η κωνική σκιά που αφήνει επάνω στη Γη ένα σημάδι στο σχήμα σκοτεινής λωρίδας πλάτους 100 χιλιομέτρων θα περάσει από το Καστελόριζο http://www.naftemporiki.gr/news/static/06/03/28/1171745.htm , περιοχές της Τουρκίας, της Γεωργίας, της Ρωσίας, του Καζακστάν, της Λιβύης, της Αιγύπτου, του Τσαντ και της Νιγηρίας.
Η πλήρης έκλειψη Ηλίου σε κάθε τόπο διαρκεί το μέγιστο επτάμισι λεπτά και συνήθως δεν ξεπερνάει τα δύο λεπτά. H αρχαιότερη έκλειψη Ηλίου που έχει καταγραφεί είναι στην Κίνα το 2136 π.X. Μάλιστα οι βασιλικοί αστρονόμοι της εποχής εκτελέστηκαν από τον αυτοκράτορα επειδή δεν είχαν προβλέψει την πραγματοποίησή της.
Οι εκλείψεις συνδέονται ιστορικά με μεγάλες ανακαλύψεις στην Αστρονομία και την Φυσική. Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Albert Einstein επιβεβαιώθηκε το 1919 με παρατηρήσεις απόκλισης της θέσης των αστέρων, εξαιτίας του βαρυτικού πεδίου του Ηλιου κατά την διάρκεια της έκλειψής του από τον Βρετανό αστρονόμου Eddington.
H θεωρία του Einstein, που διατυπώθηκε το 1915, προβλέπει ότι όταν το φως των μακρινών αστεριών περνάει κοντά από τον Ηλιο καμπυλώνεται. H καμπύλωση αυτή είναι δυνατόν να μετρηθεί μόνο όταν ο ουρανός είναι σκοτεινός. Ο Eddington μελέτησε στη Δ. Αφρική στις 29 Μαϊου 1919 την ολική έκλειψη Ηλίου, επιβεβαιώνονατας τις προβλέψεις του Einstein.
K.T.
