Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Είναι κοινός τόπος ότι οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα δεν χαίρουν και της καλύτερης φήμης. Σε μεγάλο βαθμό δικαίως, αφού οι εταιρείες δεν έχουν κατορθώσει να συμφωνήσουν στην εφαρμογή ενιαίων και δεσμευτικών κανόνων για να προστατεύσουν το προϊόν τους. Σε κάποιο βαθμό, όμως, αδίκως, αφού το πρόβλημα επιτείνεται από την αδυναμία (ή και απροθυμία) μεγάλης μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου να αποτυπώσει με αντικειμενικό τρόπο τα συμπεράσματά τους.
Οι έρευνες της τελευταίας περιόδου έρχονται να ενισχύσουν τη δυσπιστία της κοινής γνώμης. Κάποιες φορές οι αποκλίσεις για την ψαλίδα Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούν τις 10 μονάδες, άλλες φορές τα δεκαδικά μοιάζουν να επηρεάζονται από επικοινωνιακές στοχεύσεις, ενώ δεν είναι σπάνιο η αδιευκρίνιστη ψήφος να φουσκώνει περίεργα, περιορίζοντας τη δυνατότητα της κοινής γνώμης να προβεί σε συγκρίσεις.
Παρά τις αναγκαίες επιφυλάξεις, όμως, κάθε αντικειμενικός παρατηρητής μπορεί να προβεί σε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με τους πολιτικούς συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν στην επόμενη Βουλή. Καταρχήν η πρώτη θέση της Ν.Δ. δείχνει να παγιώνεται, αφού η σταδιακή (αλλά όχι ραγδαία) άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντλεί από ψηφοφόρους της δικής της δεξαμενής. Το γεγονός, μάλιστα, ότι τα δύο κόμματα ενισχύονται ταυτόχρονα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας της Ν.Δ., ενώ ο δικομματισμός δείχνει ικανός να επιτύχει αθροιστικά το υψηλότερο ποσοστό του από την έναρξη της κρίσης και μετά.
Αναμφισβήτητα είναι όμως και τα ευρήματα για τη δημοκοπική καθίζηση της ΔΗΣΥ, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και του Ποταμιού, που φαίνονται να πληρώνουν την επαμφοτερίζουσα στάση τους στις μεγάλες πολιτικές διακυβεύσεις.
Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος του ΚΙΝΑΛ, το κόμμα της Φώφης Γεννηματά φαίνεται να έχει απολέσει τουλάχιστον το 1/3 της εκλογικής επιρροής του σε σχέση με πέρυσι, σε μια φθίνουσα πορεία που δεν φαντάζει εφικτό να αναστραφεί. Ταυτόχρονα, τα ποσοστά ΑΝΕΛ και Ποτάμι μοιάζουν να ακολουθούν την τύχη των Κοινοβουλευτικών Ομάδων τους σε μια μοιραία δυναμική που θα τους οδηγήσει εκτός Βουλής.
Από τα ευρήματα της τελευταίας περιόδου δεν θα πρέπει να εξαιρέσουμε και τη δυναμική της εθνικιστικής «Ελληνικής Λύσης», η οποία φαίνεται να αξιοποιεί την εθνοκεντρική ατζέντα της εποχής και να διεκδικεί με αξιώσεις την είσοδό της στην επόμενη Βουλή.
