Την αναθεώρηση του άρθρου 336 του ελληνικού Ποινικού Κώδικα και την τροποποίηση του ορισμού του βιασμού, έτσι ώστε αυτός να ορίζεται με βάση την απουσία συναίνεσης στη σεξουαλική πράξη, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ζητεί το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας.
Επικαλούμενη στοιχεία έρευνας της οργάνωσης για τη σχετική νομοθεσία στις χώρες της Ε.Ε., η Διεθνής Αμνηστία διαπιστώνει ότι επικρατεί η ατιμωρησία και η κουλτούρα κατηγορίας των θυμάτων του βιασμού. «Η ίδια πραγματικότητα χαρακτηρίζει και την Ελλάδα, στην οποία συμβάλλει και ο νομικός ορισμός του βιασμού» αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία, τονίζοντας ότι «ο ελληνικός ποινικός κώδικας, και συγκεκριμένα το άρθρο 336, ορίζει ως βιασμό την συνουσία η οποία προκύπτει μετά από εξαναγκασμό με τη χρήση σωματικής βίας ή την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου».
Σύμφωνα με την οργάνωση, ο ορισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση με τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και συγκεκριμένα με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που υπογράφηκε το 2011 και τέθηκε σε υποχρεωτική ισχύ για όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. το 2014. Η Σύμβαση αυτή επικυρώθηκε στην Ελλάδα με νόμο του κράτους τον Μάρτιο του 2018, χωρίς ωστόσο να τροποποιήσει αναλόγως τον νομικό ορισμό του βιασμού, σημειώνει η Διεθνής Αμνηστία.
Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει από έρευνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μία στις 20 γυναίκες στην Ε.Ε. έχουν βιαστεί μετά την ηλικία των 15 ετών (περίπου 9 εκατομμύρια γυναίκες), ενώ μία στις 10 γυναίκες βίωσαν κάποια μορφή σεξουαλικής βίας μετά την ηλικία των 15 ετών.
«Ο βιασμός είναι ανεξέλεγκτος στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Γι' αυτό πρέπει να μιλήσουμε για τη συναίνεση. Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Είναι τόσο απλό. Ή τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι» τονίζει η Διεθνής Αμνηστία, σημειώνοντας ότι «μόνο 8 από τις 31 χώρες έχουν θεσπίσει τη νομοθεσία τους για τον βιασμό στη βάση της συναίνεσης».
«Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να μην αναγνωρίζουν νομικά ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός» υπογραμμίζει προειδοποιώντας ότι «η ατελής νομοθεσία και η επικίνδυνη κουλτούρα κατηγορίας των θυμάτων διαιωνίζουν την ατιμωρησία».
Η οργάνωση τονίζει ότι η αλλαγή της νομοθεσίας δεν θα εξαλείψει τους βιασμούς, αλλά θα αποτελέσει, όπως εκτιμά, σημαντικό σημείο εκκίνησης ενάντια στην ατιμωρησία και θα αποτελέσει βήμα ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού.
