Εκατό μέρες απομένουν μέχρι την προγραμματισμένη αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε. στις 29 Μαρτίου του 2019 και το Λονδίνο ανεβάζει τους ρυθμούς θωράκισης της χώρας έναντι ενός «σκληρού» Brexit, το οποίο γίνεται ολοένα και πιο πιθανό.
Μεταξύ άλλων, η Downing Street αποφάσισε να διαθέσει επιπλέον 2 δισ. στερλίνες, με στόχο την πρόσληψη περισσότερων τελωνειακών, την αναβάθμιση των πληροφοριακών συστημάτων καταγραφής εξαγωγών, την κατασκευή νέων χώρων στάθμευσης φορτηγών, ενώ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συνδρομής του βρετανικού στρατού στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων ενός άτακτου Brexit.
Παράλληλα, η κυβέρνηση ενημερώνει τόσο τους πολίτες, όσο και τις βιομηχανίες της χώρας για το ενδεχόμενο ενός «σκληρού» Brexit, ζητώντας τους να προετοιμαστούν κατάλληλα. Πολλές μεγάλες βιομηχανίες έχουν ήδη γεμίσει τις αποθήκες τους με εισαγόμενη πρώτη ύλη ή προϊόντα προμηθευτών, ώστε να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγής και μετά τις 29 Μαρτίου του 2019.
Ωστόσο, αρκετές μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν διαθέτουν ούτε τους συμβούλους, ούτε τις οικονομικές δυνατότητες που απαιτούνται για να προετοιμαστούν για κάθε ενδεχόμενο. Άλλωστε, σύμφωνα με τον σύνδεσμο μικρομεσαίων βρετανικών επιχειρήσεων, σχεδόν το 80% των μελών του δεν είναι προετοιμασμένο για ένα «σκληρό» Brexit.
Στο μεταξύ η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι απευθύνεται στο αίσθημα ευθύνης των βουλευτών για να πουν το μεγάλο «ναι» στη συμφωνία αποχώρησης που επιτεύχθηκε με τις Βρυξέλλες. Η ίδια ωστόσο, δεν αναζητεί κάποια συμβιβαστική λύση, όπως για παράδειγμα ένα δεύτερο δημοψήφισμα.
Μέι και Κόρμπιν αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων
Η κατάσταση στο εσωτερικό της βρετανικής κυβέρνησης αντιστοιχεί σε εκείνη του συντηρητικού κόμματος. Υπάρχουν τρία στρατόπεδα: οι «σκληροί» Brexiteers, οι ρεαλιστές και οι μετριοπαθείς φιλο-ευρωπαϊστές. Οι σκληροπυρηνικοί επιδιώκουν αποχώρηση δίχως συμφωνία, οι πραγματιστές στηρίζουν τη συμφωνία με την Ε.Ε. και οι φιλο-ευρωπαϊστές επιθυμούν, στα κρυφά, νέο δημοψήφισμα για το Brexit.
Από την πλευρά τους, οι Εργατικοί και ο επικεφαλής τους Τζέρεμι Κόρμπιν αδυνατούν να θέσουν το κοινό συμφέρον υπεράνω των μικροκομματικών συμφερόντων. Αντί να αναζητήσει πλειοψηφίες για ένα δεύτερο δημοψήφισμα, ο Κόρμπιν επιδίδεται σε κοινοβουλευτικά παιχνίδια, που τον εκθέτουν. Παράλληλα ο αρχηγός των Εργατικών επιμένει να ζητά νέες εκλογές. Η πλειοψηφία των Βρετανών ωστόσο, δείχνει να προτιμά μια κυβέρνηση Μέι.
Εκατό μέρες πριν το Brexit το Λονδίνο μοιάζει να μην έχει αίσθηση το κατεπείγοντος. Η Τερέζα Μέι προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, ελπίζοντας στο «ναι» του κοινοβουλίου, και ο Τζέρεμι Κόρμπιν διακρίνεται κυρίως με την ισχυρογνωμοσύνη του. Οι δύο κορυφαίοι Βρετανοί πολιτικοί δεν δείχνουν να έχουν τη βούληση να σκεφθούν στρατηγικά.
Κυριαρχούν ιδεολογικά και μικροπολιτικά κριτήρια. Στέκονται εμπόδιο σε μια υπερκομματική λύση, στην οποία θα μπορούσαν να καταλήξουν οι μετριοπαθείς δυνάμεις Εργατικών και Τόρις. Μέι και Κόρμπιν επικαλούνται συχνά το συμφέρον των Βρετανών, στην πράξη, όμως δεν κάνουν τίποτα για αυτό.
