Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Το μιούζικαλ «Χώρισέ με, μια Κυριακή» (Tell me on a Sunday) του Andrew Lloyd Webber, που γνώρισε τεράστια επιτυχία στο West End και το Broadway, ανεβαίνει, έως τις 18 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο Μικρό Παλλάς [Αμερικής 2 (City Link), Αθήνα].
Σε απόδοση κειμένου Γεράσιμου Ευαγγελάτου, τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Μαλισσόβας και τη μουσική διδασκαλία και διεύθυνση ορχήστρας ο Αλέξιος Πρίφτης.
Η σόλο παράσταση, με πρωταγωνίστρια τη Νάντια Μπουλέ, έχει στο επίκεντρό της την πίστη στα όνειρα και το κυνήγι τής αληθινής αγάπης. Η Αθήνα είναι το σημείο εκκίνησης της ευρωπαϊκής της περιοδείας, που ξεκινά τον ερχόμενο Φεβρουάριο, με το έργο να παίζεται στην αγγλική γλώσσα.
Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη της παράστασης, τον χαρισματικό άνθρωπο του θεάτρου Δημήτρη Μαλισσόβα.
Λίγα λόγια σας για την υπόθεση της παράστασης; «Είναι η ιστορία μιας ερωτικής μετανάστριας! Μια νέα γυναίκα φτάνει μέχρι τη Νέα Υόρκη για να βρει, όχι το αμερικάνικο όνειρο, αλλά την αγάπη! Ενθουσιάζεται, ονειρεύεται, προδίδεται από φίλους κι εραστές, απογοητεύεται, σωριάζεται και ξανασηκώνεται. Χωρίζει, ερωτεύεται και ξαναχωρίζει! Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τα γράμματα που στέλνει στη μητέρα της, μοναδικό της σύνδεσμο με το παρελθόν και την “κανονική” ζωή.
Το “Χώρισέ με μια Κυριακή” (Tell me on a Sunday), είναι ένα έργο των Andrew Loyd Webber και Don Black, και γράφτηκε αμέσως μετά την “Evita”. Είναι ένας μουσικός μονόλογος, ένα one woman show, με εξαιρετική μουσική και τραγούδια. Μέσα από το πάθος, το χιούμορ και την βαθειά συγκίνηση αυτής της γυναίκας, αναγνωρίζουμε όλοι, από ένα κομμάτι του εαυτού μας».
Περιγράψτε μας τη Νάντια Μπουλέ στον ρόλο της. «Η Νάντια έχει την ευαισθησία και την αλήθεια της ηρωίδας του έργου. Είναι ένας ρόλος που της πάει γάντι. Η Νάντια έχει την παιδικότητα, την αγωνιστικότητα και τη γοητεία αυτού του κοριτσιού. Είναι ευάλωτη και εκρηκτική ταυτόχρονα! Για τον ρόλο δουλέψαμε πάρα πολύ! Και μουσικά με τον Αλέξη Πρίφτη και υποκριτικά! Νότα, νότα! Λέξη, λέξη! Η χημεία και η ταύτιση που έχω με τη Νάντια, αποτυπώθηκε στον ρόλο της, χωρίς πολλά πολλά λόγια. Και με δικαίωσε απόλυτα».
Πού επικεντρώθηκε η σκηνοθετική σας ματιά;
«Στον εσωτερικό κόσμο αυτής της γυναίκας, αλλά και στην ανάγκη του κάθε ανθρώπου, που προσπαθεί να πλάσει έναν ιδανικό κόσμο για να ζήσει. Και που πιστεύει ότι θα τα καταφέρει μέσα από τον έρωτα. Όπως όταν ήμασταν παιδιά και ζωγραφίζαμε σπιτάκια, δέντρα και ηλιόλουστες μέρες. Τότε που φανταζόμασταν τη ζωή που έρχεται, διαφορετικά. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να βάλουμε και μια βροχή στο λευκό χαρτί. Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι θα μπορούσε να ’ναι κι αλλιώς. Τα χάρτινα όνειρα είναι τα πιο τρυφερά, τα πιο αγνά όνειρα. Το χαρτί, όμως, όπως και οι άνθρωποι, είναι φτιαγμένα από ευαίσθητο υλικό».
Πείτε μας μια ατάκα του έργου. « “Κάθε φινάλε, μια νέα αρχή, και μια Κυριακή θα ’ρθει η αλλαγή. Το όνειρο πάντα αργεί...”»
Πόσο δυσεύρετη είναι, αλήθεια, η αληθινή αγάπη;
«Ο μεγαλύτερος εχθρός μας, δεν είναι ο άλλος άνθρωπος, είναι το τεράστιο Εγώ μας. Συνήθως γυρεύουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που μας πάει. Διαλέγουμε τα λάθος πρόσωπα, σπάμε τα μούτρα μας και τα πληρώνει η αγάπη. Η αγάπη, όμως, δεν είναι δυσεύρετη. Δυσεύρετη είναι η αυτογνωσία. Μόνο αν κατανοήσουμε τον εαυτό μας, θα μπορέσουμε να τον αγαπήσουμε. Τότε, ίσως μπορέσουμε να συνυπάρξουμε με το άλλο μας μισό».
Ποιες είναι οι δυσκολίες μίας σόλο παράστασης; «Δεν διαφέρει καθόλου από μια παράσταση συνόλου. Η δυσκολία είναι η ίδια. Να καταφέρει να διηγηθεί μια ιστορία με αλήθεια. Με αρχή, μέση και τέλος. Να μπορέσει να κάνει, έστω και έναν, θεατή καλύτερο, μετά το τέλος της».
Ενημερώστε μας για την ευρωπαϊκή περιοδεία του έργου. Που θα ταξιδέψει;
«Μόλις ολοκληρωθούν οι παραστάσεις στο μικρό Παλλάς, η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στο Άμστερνταμ και θα συνεχίσει το ταξίδι της σε άλλες ευρωπαικές πρωτεύουσες, με αγγλικό στίχο. Επίσης, ταυτόχρονα θα γίνουν και κάποιες παραστάσεις σε κεντρικές πόλεις της Ελλάδας, πάντα με τους στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου».
Ταυτότητα Παράστασης Απόδοση κειμένου: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική διδασκαλία /δ/νση ορχήστρας: Αλέξιος Πρίφτης, σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαλισσόβας, σκηνικά: Μαρία Ναυρούζογλου, κοστούμια: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος, χορογραφία: Θοδωρής Πανάς, φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης, ήχος: Μάνος Φακίνος.
