Χωρίς τη συνεισφορά των μεταναστών κυρίως μετά το 2000, ο ελληνικός πληθυσμός θα παρουσίαζε ακόμη μεγαλύτερη μείωση, αφού η διαφορά μεταξύ φυσικής εξέλιξης του πληθυσμού, μέσω γεννήσεων, και καθαρής μετανάστευσης είναι αρνητική. Πιο συγκεκριμένα, ενώ το 1993, η φυσική εξέλιξη του πληθυσμού είναι θετική 4,4 παιδιά ανά 1.000 κατοίκους, το 2004, η φυσική εξέλιξη του πληθυσμού θα ήταν αρνητική κατά 2,5 παιδιά ανά 1.000 κατοίκους εάν δεν υπήρχαν οι μετανάστες να αντιστρέψουν την τάση.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία παρατηρούνται μειώσεις στον πληθυσμό των παιδιών (0-14) και των παραγωγικών ηλικιών (15-64), ενώ αντίθετα παρατηρείται αύξηση της τρίτης ηλικίας (άνω των 65).

Οι εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για τη χώρα μας δείχνουν μείωση του πληθυσμού από 11,1 εκατ. το 2005 σε 10,6 εκατ. το 2050.

Τα ανωτέρω στοιχεία προοιωνίζονται μια δυσμενή εξέλιξη διαχρονικά της σχέσης εργαζομένων - συνταξιούχων στη χώρα μας, με συνέπεια όλο και λιγότεροι ασφαλισμένοι να πρέπει να στηρίξουν τις απαιτήσεις του ασφαλιστικού συστήματος υπέρ των συνταξιούχων, που συνεχώς αυξάνονται, για να μην αναφερθούμε στη μετατροπή ανέργων σε συνταξιούχους. (Πριν λίγες μέρες δόθηκε η λύση για τους απολυμένους της Nάουσας. Tους έκαναν συνταξιούχους στο 50 έτος της ηλικίας τους. Kαι άρχισαν να ακούγονται φωνές που διεκδικούν το ίδιο).

Πρέπει ν' αλλάξει η γενικότερη φιλοσοφία του συστήματος συνταξιοδότησης. «Αντί για τον χρεοκοπημένο υπαρξισμό (υπάρχει κάτι που λέγεται σύνταξη) προτείνεται ο αγνωστικισμός (άγνωστο πότε θα έρθει η σύνταξη), ο ιδεαλισμός (αυτό που έχει σημασία είναι η σύνταξη ως ιδέα) και η μεταφυσική (καθένας θα λάβει τον μισθό του στον Παράδεισο)». Μαύρο χιούμορ που αλιεύσαμε από το Ιντερνετ, για μια γκρίζα πραγματικότητα.

K.T.