Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δεκαπέντε χρόνια πρωτόδικα για απάτη και πλαστογραφία. Δέκα χρόνια στο Εφετείο. Χωρίς η κάθειρξη να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα. Είχε τελειώσει την πέμπτη δημοτικού. Κι αυτή το έκανε έκτη. Και προσλήφθηκε έτσι μέσω ΑΣΕΠ σε δημοτικό παιδικό σταθμό. Και δούλευε ως καθαρίστρια για περίπου είκοσι χρόνια. Εκτίει ήδη την ποινή στις φυλακές της Θήβας.
Αυτή είναι η είδηση και οι αντιδράσεις πολλές. Το ΚΚΕ ζητά «να αποφυλακιστεί άμεσα και καταγγέλλει» ως «απαράδεκτο και εξοργιστικό το γεγονός ότι το κράτος και η δικαιοσύνη εξάντλησαν την αυστηρότητά τους και φυλάκισαν την καθαρίστρια, τη στιγμή που άλλες υποθέσεις, μεγάλου πολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος και με αποδεδειγμένες τεράστιες ζημίες για το Δημόσιο εκκρεμούν».
Ε, καλά και αυτές που έκλεισαν, την εμπιστοσύνη στους θεσμούς δεν αποκατέστησαν. Δεν κηρύχθηκε κατά πλειοψηφία ένοχος πρώην υπουργός για το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου, αλλά ο πρόεδρος όταν ανακοίνωσε την ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή, είχε να πει μια κουβέντα καλή; «Το δικαστήριο εξήντλησε στην περίπτωσή σας την επιείκεια... Πηγαίνετε και μη καίτοι αμαρτάνετε...».
Ιστορία μας, αμαρτία μας. Κρίμα να μπούμε σε δικονομικά και δικολαβικά. Να μιλήσουμε για δικαστές «φορμαλιστές» ή «ρεαλιστές», γιατί το γράμμα αποκτείνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. Να επισκεφτούμε εκ νέου τους Άθλιους. Να δούμε τον Γιάννη Αγιάννη στο κάτεργο και ν’ ακούσουμε τον Γαβριά να τραγουδά «Είμαι νέος κι όχι γέρος σ’ αυτό φταίει ο Βολταίρος, ξεροκόμματο αν μασώ σ’ αυτό φταίει ο Ρουσσώ».
Βαδίζουμε σε γυαλί. Επιστροφή στων αρχαίων ημών προγόνων το κελί. «Ζάλευκος ο των Λοκρών νομοθέτης τους νόμους έφησε τοις αραχνίοις ομοίους είναι·εάν μεν γαρ εμπέση μυία ή κώνωψ, κατέχεται εάν δε σφηξ ή μέλιττα, διαρρήξασα αφίπταται ούτω και επί τους νόμους».
Τι δεν καταλαβαίνεις και εξανίστασαι για το πώς είναι δυνατόν να εξαντλείται η αυστηρότητα στην καθαρίστρια, που ναι παρανόμησε;
Υπήρξε τόση σκληρότητα, ακριβώς επειδή έχουμε να κάνουμε με μια τέτοια περίπτωση. Τιμωρήθηκε, γιατί μ’ ένα αστέρι συνήγορο -που προφανώς δεν μπορούσε να πληρώσει- θα είχε βρεθεί το νομικό παραθυράκι για να μην πιει του εγκλεισμού το φαρμάκι. Τιμωρήθηκε, γιατί δεν τέλειωσε το δημοτικό. (Πόσο λογικό να απαιτείται αυτό, για να δουλεύεις με απορρυπαντικά, σκούπα, φαράσι και τα λοιπά;) Τιμωρήθηκε, γιατί ήταν φτωχοδιάβολος. Τιμωρήθηκε, γιατί ήταν μικρή. Φέτα φτενή. Ο Ζάλευκος για το κοινό περί αδικίας αίσθημα τα είχε πει. Είναι μοιραίο άραγε ή υπάρχει τρόπος η περιπέτειά της να τερματιστεί;
