Η νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Ιράκ υπό τον εντολοδόχο πρωθυπουργό Νούρι αλ-Μαλίκι θα παρουσιαστεί ενώπιον του κοινοβουλίου το Σάββατο 20 Μαϊου και θα επακολουθήσει ψηφοφορία για την έγκριση της.
Ποιος είναι ο νέος ισχυρός άνδρας της χώρας;
Μόλις ανέλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ο Τζαουάντ αλ-Μάλικι δήλωσε ότι οι υπουργοί της κυβέρνησής του θα είναι τεχνοκράτες ικανοί να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις. «Πρέπει να υπηρετήσουν το λαό», τόνισε, αποκλείοντας το ενδεχόμενο τα υπουργεία να στελεχωθούν με θρησκευτικά ή εθνοτικά κριτήρια.
Ο αλ-Μάλικι δεσμεύτηκε επίσης να εντάξει στις δυνάμεις ασφαλείας τις έντεκα ένοπλες πολιτοφυλακές που ανήκουν σε πολιτικά κόμματα. Στο σχέδιο αυτό αντιτίθεται ο πρόεδρος Ταλαμπανί, που έσπευσε να προειδοποιήσει ότι οι πεσμεργκά (δηλαδή οι κούρδοι μαχητές) δεν συνιστούν πολιτοφυλακή, αλλά μια «τακτική δύναμη».
Ο Τζαουάντ αλ-Μάλικι έχει διακριθεί τα δύο τελευταία χρόνια για τους σκληρούς τόνους με τους οποίους καταγγέλλει τις επιθέσεις των εξτρεμιστών σουνιτών. Επικεφαλής της επιτροπής ασφαλείας του μεταβατικού κοινοβουλίου, που εξελέγη στις 30 Ιανουαρίου του 2005, συνέταξε έναν ιδιαίτερα κατασταλτικό αντιτρομοκρατικό νόμο. Το 2003-2004 ήταν αναπληρωματικό μέλος της επιτροπής που απομάκρυνε τους μπααθικούς από τη δημόσια διοίκηση, διέλυσε τον ιρακινό στρατό και έδωσε το έναυσμα για την ένοπλη εξέγερση.
Ο Τζαουάντ αλ-Μάλικι, που το πραγματικό του όνομα είναι Νούρι Κάμελ, επέστρεψε στο Ιράκ το 2003, μετά την πτώση του Σαντάμ. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 καταδικάστηκε σε θάνατο από τον Σαντάμ, με αποτέλεσμα να φύγει εξόριστος στη Συρία, κι ύστερα στο Ιράν. Πατέρας πέντε παιδιών, κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην αραβική λογοτεχνία, ο αλ-Μάλικι κατάγεται από την περιοχή της Χίλα, νοτίως της Βαγδάτης.
Οπως γράφει η Liberation, ο άνθρωπος αυτός θα προσπαθήσει να ενσαρκώσει την εθνική ενότητα σε μια στιγμή που το Ιράκ απειλείται περισσότερο από ποτέ από έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ σιιτών και σουνιτών.
Σουνίτης είναι ο νέος πρόεδρος του κοινοβουλίου, ο Μαχμούντ Μασχαντάνι. Γιατρός, με υπερσυντηρητικές θρησκευτικές πεποιθήσεις, ο Μασχαντάνι κατάγεται από τη Βαγδάτη και φυλακίστηκε δύο φορές από τον Σαντάμ, ενώ πρώην πεσμεργκά ο Ταλαμπανί, που επανεξελέγη πρόεδρος του Ιράκ, και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην παραίτηση του Ιμπραήμ αλ-Τζααφάρι από την πρωθυπουργία. Ο 73χρονος Ταλαμπανί διέρρηξε το 1974 τις σχέσεις του με τον Μουστάφα Μπαρζανί, ιδρυτή του κουρδικού εθνικισμού, και ίδρυσε την Πατριωτική Ενωση του Κουρδιστάν. Υστερα από πολλές συγκρούσεις, αποκατέστησε τις σχέσεις του με τον Μπαρζανί, κι όταν ανέλαβε την προεδρία του Ιράκ, πρώτος μη άραβας πρόεδρος μιας αραβικής χώρας, παραχώρησε στον Μπαρζανί τον έλεγχο του αυτόνομου Κουρδιστάν. Η συμμαχία αυτή επέτρεψε στους Κούρδους να αποτελέσουν τη δεύτερη πολιτική δύναμη του Ιράκ, μετά τους σιίτες.
