«Η απόφαση να αποδεχθώ την παραίτηση του Νίκου Κοτζιά και να αναλάβω το υπουργείο Εξωτερικών είναι και απόφαση με πολλαπλά μηνύματα, τόσο προς το εξωτερικό, όσο και προς το εσωτερικό, και την κυβέρνησή μου», δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου στον απόηχο της παραίτησης του Νίκου Κοτζιά, ο Πρωθυπουργός πρόσθεσε ότι η επιλογή του να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών σηματοδοτεί την αποφασιστικότητά του «να μην ανεχθώ από εδώ και στο εξής καμία διγλωσσία από οποιονδήποτε, καμία προσωπική στρατηγική στην εθνική γραμμή της χώρας. Να μην ανεχθώ από κανέναν, συνειδητά ή ασυνείδητα -εν προκειμένω ασυνείδητα- να διαταράξει την ομαλή πορεία της χώρας».
«Αποφάσισα εγώ ο ίδιος να αναλάβω το υπουργείο Εξωτερικών δίνοντας ένα μήνυμα πως η επιλογή μου σηματοδοτεί την αποφασιστικότητά μου να διασφαλιστεί η επιτυχής ολοκλήρωση της ιστορικής συμφωνίας των Πρεσπών», τόνισε επίσης.
Η ΑΥΓΗ ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΆΣ
Ο Πρωθυπουργός σημείωσε πως έκανε δεκτή «με πόνο καρδίας» την παραίτηση του κ. Κοτζιά, τον οποίο και ευχαρίστησε θερμά «για την πολύτιμη συμβολή του στην αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας».
Παράλληλα, έστειλε μήνυμα στην ΠΓΔΜ πως δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία, καθώς όπως συμπλήρωσε, «η Ελλάδα δεν θα αποδεχθεί ένταξη της ΠΓΔΜ σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό με συνταγματική ονομασία "Δημοκρατία της Μακεδονίας"».
Προς αυτήν την κατεύθυνση, ενθάρρυνε την ηγεσία της ΠΓΔΜ να προχωρήσει «με θάρρος και αποφασιστικότητα» προς την κατεύθυνση της συνταγματικής αναθεώρησης.
Tweet με αιχμές από τον Ν. Κοτζιά
Ιδιαίτερα αιχμηρό ήταν το σχόλιο του Νίκου Κοτζιά, λίγη ώρα μετά την παραίτησή του από τη θέση το υπουργού Εξωτερικών.
Συγκεκριμένα, ο κ. Κοτζιάς έγραψε στο Twitter: «έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Ο πρωθυπουργός και σειρά υπουργών έκαναν στο χθεσινό υπουργικό τις επιλογές του και κατόπιν εγώ τις δικές μου».
«Είναι καλό να θυμούνται, όμως, τον στίχο: βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν οτι είμαι σπόρος», πρόσθεσε ο κ. Κοτζιάς, χρησιμοποιώντας στίχους του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
naftemporiki.gr
