Αν η σεξουαλική παρενόχληση, κακοποίηση και εκμετάλλευση των παιδιών είναι στοιχείο πολιτισμικής παρακμής, τι είναι η πολιτική νομιμοποίηση μιας διαστροφής; Τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό της ευχαρίστησης και της απόλαυσης, και μειονότητες, όπως αυτή των παιδεραστών, αποκτούν τη δική τους οντότητα.

Από τα ανελέητα εγκλήματα από ανώνυμους εγκληματίες, που έχουν ένα site, μια διεύθυνση στο Internet, στους παιδεραστές που εμφανίζονται ενώπιον της κοινής γνώμης με ένα πρόσωπο, και δη πολιτικό.

Πολιτικό κόμμα ιδρύουν οι ολλανδοί παιδεραστές, διεκδικώντας, μεταξύ άλλων, τη μείωση του ορίου ηλικίας για σεξουαλικές σχέσεις στα 12 χρόνια από τα 16 που είναι σήμερα, τη νομιμοποίηση της παιδικής πορνογραφίας, την κτηνοβασία.

Το υπό ίδρυσιν κόμμα «Φιλανθρωπία, Ελευθερία και Διαφορετικότητα» (NVD) φιλοδοξεί να «ταρακουνήσει τη Χάγη». «Η απαγόρευση απλώς εξάπτει την περιέργεια των παιδιών», πρεσβεύει ο εκ των ιδρυτών του νεοπαγούς κόμματος. Αν κατάλαβα καλά από τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων, κόπτονται για περισσότερα δικαιώματα για τα παιδιά; Ελεος!

Ο Ιβαν Σμιθ στο βιβλίο «Παιδιά για ενοικίαση» αναφέρει: «Οχι μόνο πρέπει να τιμωρούνται οι παιδόφιλοι, αλλά πρέπει να υπάρχει προστασία και στους κόλπους της κοινωνίας και της οικογένειας».

Πόσο αποτελεσματική προστασία μπορεί να προσφέρει όμως στην κοινωνία η τιμωρία ανθρώπων, των οποίων το πάθος είναι ανίατο; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να δεσμευτεί απέναντι στα θύματα με τις ανοικτές πληγές, ότι δεν θα ξυπνήσει και πάλι το «κακός λύκος» μέσα τους; Δυστυχώς κανείς. Και πολύ περισσότερο οι ίδιοι.

Η παιδοφιλία είναι χρόνια διατάραξη και ποτέ δεν θεραπεύεται. Είναι θέμα ιατρικού ελέγχου και μια δέσμευση που τους ακολουθεί για ολόκληρη τη ζωή τους. Πριν από χρόνια δικαστής στη Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ επέβαλε χημικό ευνουχισμό και ιατρική παρακολούθηση. Αποτελεί αυτό λύση; Δεν έχω απαντήσεις, αν και αηδιασμένη από το αποκρουστικό των πράξεων.

K.T.