Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Αυξάνονται οι φοβισμένοι, οι ανασφαλείς και οι καχύποπτοι. Ένας στους τρεις, βάσει μελέτης της διαΝΕΟσις, σε συνεργασία με το ΕΚΚΕ, δηλώνει πως δεν θα ήθελε για γείτονες ομοφυλόφιλους, ένας στους τέσσερις μετανάστες και ένας στους πέντε άτομα διαφορετικής θρησκείας.
Το 1/3 ανησυχεί για το ενδεχόμενο πολέμου, το 1/5 για το ενδεχόμενο εμφυλίου και τα 2/5 για την πιθανότητα τρομοκρατικής επίθεσης. Το 10% δηλώνει πως έχει πέσει θύμα ενός εγκλήματος κατά το τελευταίο έτος, ενώ 3 στους 10 δηλώνουν πως στη γειτονιά τους συμβαίνουν «συχνά» ή «πολύ συχνά» ληστείες. 29% είναι το ποσοστό όσων φοβούνται μήπως δεν είναι «σε θέση να παρέχουν στα παιδιά τους καλή εκπαίδευση» και 6 στους 10 Έλληνες ηλικίας 30-49 ανησυχούν «μήπως χάσουν τη δουλειά τους» ή «μήπως δεν μπορούν να βρουν δουλειά».
«Όσοι δουλεύουν φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.
Όσοι δε δουλεύουν φοβούνται μη δε βρουν ποτέ δουλειά.
Όποιος δε φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό.
Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.
Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να τα πει.
Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς, οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων, τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.
Ζούμε στα χρόνια του φόβου.
Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.
Φόβος των κλεφτών, φόβος της αστυνομίας.
Φόβος της πόρτας χωρίς κλειδαριά, του χρόνου χωρίς ρολόγια, του παιδιού χωρίς τηλεόραση, φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.
Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς, φόβος απ’ όσα έγιναν και για όσα θα γίνουν, φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής».
(«Ένας κόσμος ανάποδα» του Εντουάρντο Γκαλεάνο, Εκδόσεις Πιρόγα, Δεκέμβριος 2000)
Αυξάνονται οι φοβισμένοι και είναι η ζωή χαμένη, γιατί μπορεί να γίνουν πιο επικίνδυνοι από τον κίνδυνο που τους φοβίζει. Τον κίνδυνο που κάποιος έντεχνα ταΐζει.
