Ο τρόπος διαχείρισης ορισμένων ορυζώνων σε όλο τον κόσμο, με κύκλους πλημμύρας που ακολουθούνται από περιόδους αποξήρανσης, μπορεί να προκαλεί διπλάσια ρύπανση αερίων του θερμοκηπίου, από τις εκτιμήσεις μέχρι σήμερα.
Δεδομένου ότι το ρύζι αποτελεί βασικό παράγοντα διατροφής για τουλάχιστον το μισό παγκόσμιο πληθυσμό, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υπερθέρμανση του πλανήτη, αναφέρει η έκθεση της ΜΚΟ Ταμείο Περιβαλλοντικής Άμυνας.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν τις εκπομπές οξειδίου του αζώτου, ενός ατμοσφαιρικού ρύπου μακράς διάρκειας που είναι πιο ισχυρός από το μεθάνιο ή το διοξείδιο του άνθρακα. Το οξείδιο του αζώτου αυξάνεται όταν οι ορυζώνες αφήνονται να ξηραθούν πριν αρδευτούν εκ νέου.
Αυτή η διαδικασία, που ονομάζεται διακοπτόμενη πλημμύρα, συμβαίνει όταν το νερό πέφτει κάτω από το επίπεδο του εδάφους πολλές φορές το χρόνο.
Η μέθοδος ενθαρρύνεται από ορισμένους γεωργικούς οργανισμούς που συνδέονται με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, ως τρόπος εξοικονόμησης νερού και μείωσης του μεθανίου, ενός άλλου σημαντικού αερίου θερμοκηπίου που εκπέμπεται από ορυζώνες. Παραμένει όμως ασαφές πόσοι αγρότες την ακολουθούν.
«Όταν τα εδάφη αρδεύονται και αποξηραίνονται επανειλημμένα, καθίστανται ιδανικά περιβάλλοντα για τα μικρόβια που παράγουν οξείδιο του αζώτου», εξήγησε η επικεφαλής της μελέτης Κρίτι Κρίτι, ανώτερη επιστήμονας στο Ταμείο Περιβαλλοντικής Άμυνας. «Το μεθάνιο από την άλλη πλευρά παράγεται από μικρόβια που απαιτούν τα εδάφη να βυθίζονται στο νερό», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Τύπου.
Το ποσό των μη καταγεγραμμένων συνολικών εκπομπών οξειδίων του αζώτου από την καλλιέργεια ρυζιού μπορεί να είναι τόσο υψηλό όσο η ετήσια ρύπανση από περίπου 200 σταθμούς παραγωγής ενέργειας από άνθρακα, σύμφωνα με τη μελέτη.
Μόνο στην Ινδία, όπου η μελέτη διεξήχθη σε πέντε τέτοιους ορυζώνες, οι εκπομπές οξειδίων του αζώτου θα μπορούσαν να είναι 30-45 φορές υψηλότερες από τις αναφερόμενες, εκτιμούν οι ερευνητές.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ένας καλύτερος τρόπος θα ήταν οι καλλιεργητές ρυζιού να πλημμυρίζουν ελάχιστα τα χωράφια τους, διατηρώντας τη στάθμη των υδάτων πέντε έως επτά εκατοστά πάνω από το επιπέδου του εδάφους, παράγοντας έτσι την ελάχιστη ποσότητα μεθανίου και οξειδίου του αζώτου.
