Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το εποπτικό συμβούλιο της τράπεζας έδωσε και πέρυσι «πράσινο φως» στην καταβολή μπόνους 2,3 δισ. ευρώ, την ώρα που η τράπεζα είχε απώλειες 725 εκατ. ευρώ.
Μόνο για μπόνους στελεχών του τμήματος επενδύσεων δαπάνησε την τελευταία δεκαετία σχεδόν 36 δισ. ευρώ. Από την άλλη πλευρά, προχώρησε σε αύξηση κεφαλαίου ύψους 37,5 δισ.
Έκανε δηλαδή αύξηση κεφαλαίου για να επιβραβεύσει τα «χρυσά» αγόρια και κορίτσια, ενώ ο κόσμος χανόταν; Υπάρχουν, βέβαια, κόσμοι και κόσμοι και δεν είναι όλοι κόσμημα.
Το κόσμημα του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος από τις 24 Σεπτεμβρίου δεν θα ανήκει πια στον δείκτη Eurostoxx50. Εκδιώχθηκε από την ελίτ των 50 blue chips της Ευρώπης, αφού προηγήθηκε πτώση 39% της μετοχής από την αρχή της χρονιάς.
Τρία συνεχόμενα έτη καταγράφει ζημίες. Μειώνει προσωπικό, για να λειάνει ανησυχίες. Αλλάζει επικεφαλής, όταν η υπομονή των επενδυτών εξαντλείται. Η S&P την υποβάθμισε το καλοκαίρι σε ΒΒΒ+ από Α-. Το αστέρι στις αγορές υποφέρει. Ο νέος διευθύνων σύμβουλος παραδέχτηκε ότι «παρά την οικονομική ευρωστία, πέραν πάσης αμφιβολίας» η ροή των ειδήσεων σχετικά με την τράπεζα «δεν είναι καλή».
Καλό δεν λες και το CDS -κόστος ασφάλισης έναντι χρεοκοπίας- που έχει υπερδιπλασιαστεί φέτος. Το πενταετές CDS της τράπεζας είναι δύο δεκάδες μονάδες βάσης χαμηλότερα απ’ αυτό της ιταλικής UniCredit.
Το Βερολίνο κάνει «δώρα», γιατί τη θεωρεί επέκταση του κράτους -κι όχι μόνο τώρα-, αλλά φαίνεται ότι δεν κοπάζει η μπόρα.
Πώς μου ‘ρθε να ασχοληθώ με την DB; Μα, γιατί άλλες τράπεζες αξιολογεί. Την περασμένη Τρίτη, για παράδειγμα, υποβάθμισε τις τιμές-στόχους των ελληνικών τραπεζών, επικαλούμενη την αδύναμη κερδοφορία του α’ εξαμήνου, αλλά και την ασθενέστερη περικοπή των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων κατά το β’ τρίμηνο του 2018.
Να ξεκαθαρίσω ότι η ανάλυσή της μου φαίνεται λογική. Δεν ανακαλύπτω την πυρίτιδα με τούτη την πρακτική στη διεθνή τραπεζική. Νομίμως γίνεται ανεκτή. Στο όνομα της οικονομίας της αγοράς.
Αυτό είναι. Ακόμα και εκείνο που μεμονωμένα μπορεί να θεωρηθεί άσχημο ή περίεργο μοιάζει κανονικό στο πλαίσιο της γενικής τάξης. Διότι η τάξη είναι το θέμα. Άργησα, μα το κατάλαβα.
