Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το κελάηδημα του φλώρου είναι πολύ χαρακτηριστικό, «με γρήγορες τρίλλιες και ρινισμούς υψηλής συχνότητας, όπως εκείνους του τσιφτά, ανοδικές κλίμακες σαν του λούγαρου, και πολλά ενδιάμεσα φλουταρίσματα, που συναγωνίζονται εκείνα του καναρινιού. Αρθρώνεται, συνήθως, από υψηλή θέση ή εν πτήσει. Αυτό, βέβαια, του έχει κοστίσει, διότι είναι από εκείνα τα πουλιά που αιχμαλωτίζονται και μένουν σε κλουβιά».
Αυτά στην ορνιθολογία. Στην ελληνική παραφωνία είναι μάλλον συνηθισμένη των φλώρων η ελευθερία. Γι’ αυτό και απορώ μ’ αυτούς που έπεσαν από τα σύννεφα με την πρόσφατη υφ’ όρον απόλυση για λόγους υγείας και το γαϊτανάκι των αποκαλύψεων.
Συγγνώμη, τι είναι καινούργιο, με βάση την προϊστορία; Να δεχτώ τη νομοθετική ρύθμιση για αποφυλακίσεις διά πάσαν νόσο, αλλά στ’ άλλα τα μεγάλα τι έχει αλλάξει;
Καθόλου δεν με εξέπληξε η συγκεκριμένη απόφαση, ακόμη και χωρίς τα ανάπηρα πιστοποιητικά και τα πλαστά έγγραφα. Η επιδημία τυφλών της Ζακύνθου, άλλωστε, είναι πολύ μπροστά και ο Φαντομάς με τα πούρα που είχε αποφύγει την προσωρινή κράτηση, επειδή διεγνώσθη με αναπνευστικό, έχει καταχωρηθεί στα κλασικά.
Πιο πολύ εξεπλάγην με την ογκολιθική αυτοπεποίθηση του καταδικασμένου για οικονομικό έγκλημα, που ενώ αποφυλακίστηκε με διαδικασίες διάτρητες, αντί να πάρει το μεγάλο δρόμο για τα ξένα και να μας αφήσει να μετράμε τρένα, έμεινε Αθήνα και έστελνε εξώδικα ωσάν κρίνα.
Πιο πολύ εξεπλάγην που έμεινε μέσα τόσους μήνες, και πιο πριν που κανέναν δεν ενόχλησε η ελευθερία να εισπράττει φόρους για λογαριασμό του κράτους, χωρίς εποπτεία.
Πιο πολύ με ενοχλεί η υποκρισία για τα πτηνά, που δεν ξεπήδησαν εν μια νυκτί από τις φωλιές τους, για να κάνουν ανενόχλητα τις λαδιές τους. Έστεκαν με σιγουριά στο κλαδί της επικοινωνίας και φυσικά συγχρωτίζονταν με τα παιδιά της εξουσίας. Κάθε εξουσίας, που τους άνοιξε τις πόρτες της «επιτυχίας». Αυτό κι αν είναι νόσημα σαφούς συμπτωματολογίας. Γνωμάτευση χωρίς καν αξονική τομογραφία.
