Το αναισθητικό φάρμακο κεταμίνη έχει αποδειχθεί ότι είναι ευεργετικό σε μερικές περιπτώσεις κατάθλιψης και αυτοκτονικού ιδεασμού που συνήθως δεν ανταποκρίθηκαν σε άλλα πρότυπα αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Σύμφωνα με την Ananya Mandal, Medical Doctor, Clinical Pharmacologist, μια νέα μελέτη διερεύνησε την πραγματική λειτουργία της κεταμίνης στην κατάθλιψη και διαπίστωσε ότι το φάρμακο μπορεί να δράσει με τους ίδιους υποδοχείς όπως τα οπιούχα αναλγητικά. Η τελευταία μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό «American Journal of Psychiatry».
Για το σκοπό αυτό, οι ερευνητές του Ινστιτούτου Νευροεπιστημών του Stanford συμπεριέλαβαν 12 εθελοντές ανθεκτικούς στη θεραπεία κατά της κατάθλιψης.
Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν έγχυση κεταμίνης και επιπλέον, μερικοί έλαβαν ναλτρεξόνη, ένα φάρμακο που μπορεί να εμποδίσει τα αποτελέσματα των οπιοειδών.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εκείνοι που χρησιμοποιούσαν συνδυασμό κεταμίνης και φυσιολογικού ορού παρουσίασαν ανακούφιση από τα καταθλιπτικά συμπτώματά τους γρήγορα σε σύγκριση με εκείνους για συνδυασμό κεταμίνης και ναλτρεξόνης. Στην πραγματικότητα, όσοι που έλαβαν κεταμίνη και αλατούχο placebo ανέφεραν τουλάχιστον 90% μείωση των συμπτωμάτων τους μέσα στις πρώτες τρεις ημέρες από την έγχυση.
Σύμφωνα με τους ερευνητές δεν παρατηρήθηκε καμία τέτοια βελτίωση μεταξύ αυτών που έλαβαν κεταμίνη και ναλτρεξόνη. Αυτό απέδειξε ότι όταν οι δράσεις οπιοειδών μπλοκάρονται, η κεταμίνη δεν μπορεί να λειτουργήσει ως αντικαταθλιπτικό. Επιπλέον, και οι δύο ομάδες αντιμετώπισαν ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες της κεταμίνης, όπως συναισθήματα δυσφορίας, απογοήτευση κ.λπ. Αυτό επίσης έδειξε ότι η αντικαταθλιπτική δράση της κεταμίνης ήταν πέρα από τις συνήθεις δράσεις της, οι οποίες παρατηρήθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες σε κάθε ομάδα.
Η κεταμίνη παρουσιάστηκε πρόσφατα λόγω των ανεξερεύνητων δυνατοτήτων της ως αντικαταθλιπτικό. Εάν αυτό τελικά αποδειχθεί, τότε όπως πιστεύουν οι ερευνητές, αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά την έρευνα για την κατάθλιψη. Η κεταμίνη έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον, κυρίως επειδή δεν μεταβάλλει τη χημεία του εγκεφάλου σε αντίθεση με άλλα αντικαταθλιπτικά. Ο ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης Boris Heifets, επίκουρος καθηγητής Αναισθησιολογίας, Περιεγχειρητικής και Χρόνιου Πόνου στο Stanford, εξήγησε ότι η κεταμίνη αναστέλλει τους υποδοχείς του εγκεφάλου για το γλουταμινικό, ένα σημαντικό νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι το γλουταμινικό μπορεί να είναι η βασική ζώνη όπου η κεταμίνη δρα ως αντικαταθλιπτικό. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Heifets, η κεταμίνη δεν είναι ένα απλό φάρμακο και έχει ποικίλους στόχους που θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι για τις αντικαταθλιπτικές δραστηριότητές της. Έχουν δαπανηθεί πολλά χρήματα για την ανάπτυξη παραγόντων που θα μπορούσαν να δουλέψουν στους υποδοχείς γλουταμινικού και που θα μπορούσαν να μιμηθούν τις αντικαταθλιπτικές δράσεις της κεταμίνης.
Η μελέτη αυτή δείχνει ότι η προσέγγιση είναι λανθασμένη και τα γλουταμινικά δεν είναι ο κύριος στόχος εξηγεί ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Nolan Williams MD, επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής και Συμπεροφορικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Stanford. Ο συνάδελφος του επίσης καθηγητής Ψυχιατρικής και Συμπεροφορικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Stanford, Dr. Alan Schatzberg, εξήγησε ότι όπως διαπίστωσαν τελικά η κεταμίνη δεν δούλευε όπως «όλοι πίστευαν ότι δούλευε».
Ωστόσο, όλη η ερευνητική η ομάδα συμφωνεί ότι αυτή η νέα μελέτη δείχνει πως η κεταμίνη μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς που έχουν κατάθλιψη και τα νέα φάρμακα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν με τον ίδιο τρόπο και ενδεχομένως να ενεργοποιήσουν τους υποδοχείς οπιοειδών χωρίς να δημιουργούν παρενέργειες.
Ο Mark George (Μαρκ Γιώργος), καθηγητής ψυχιατρικής, ακτινολογίας και νευροεπιστήμης στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας σε ένα σημείωμα που συνοδεύει το άρθρο έγραψε ότι αυτή η μελέτη είναι μικρή και θα πρέπει να επιβεβαιωθεί σε ευρύτερες δοκιμές πριν καταλήξουν σε συμπεράσματα.
*Πηγές: https://www.news-medical.net/news/20180830/Ketaminee28099s-role-in-treatment-of-depression-Study.aspx https://ajp.psychiatryonline.org/doi/10.1176/appi.ajp.2018.18020138
