Προπτυχιακοί φοιτητές του Worcester Polytechnic Institute (WPI) κατασκευάζουν ένα αυτόνομο υποβρύχιο ρομπότ το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της «εισβολής» του λεοντόψαρου στην Καραϊβική και στα νερά των αμερικανικών ακτών- ενός επικίνδυνου είδους ψαριού που, εξαιτίας έλλειψης θηρευτών, προκαλεί καταστροφές στα οικοσυστήματα στα οποία εισέρχεται.
Στο πλαίσιο ενός εγχειρήματος που άρχισε το προηγούμενο φθινόπωρο, ομάδες φοιτητών του WPI αναπτύσσουν το συγκεκριμένο ρομπότ, που θα είναι σε θέση να κυνηγάει αυτόνομα λεοντόψαρα. Σκοπός του προγράμματος είναι η μείωση των επιπτώσεων από την εισβολή επικίνδυνων ειδών σε θαλάσσια οικοσυστήματα από την Καραϊβική μέχρι της ακτές της Φλόριντα και της Τζόρτζια. Επίσης, από τη στιγμή που το ψάρι αυτό θεωρείται «γκουρμέ» νοστιμιά, εκτιμάται ότι το ρομπότ θα μπορούσε να αποτελέσει και ένα νέο μέσο- πηγή εισοδήματος για τους ντόπιους αλιείς.
Οι φοιτητές δούλεψαν στο προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος πάνω στην ανάπτυξη συστημάτων που θα επιτρέπουν στο ρομπότ να διακρίνει τα λεοντόψαρα από άλλα είδη και να τα χτυπά- αυξάνοντας εν δυνάμει και την ασφάλεια των αλιέων που κανονικά κυνηγούν λεοντόψαρα- τα οποία φέρουν δηλητηριώδη αγκάθια- με ψαροντούφεκο.
«Υπάρχουν οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη από αυτό, και τα ψάρια είναι νοστιμότατα» είπε ο Μπράντον Κέλι, μέλος της ομάδας που ανέπτυξε το σύστημα computer vision του ρομπότ. «Έχω δει τη μεγάλη καταστροφή που προκαλούν αυτά τα ψάρια, και με έκανε να θέλω να δουλέψω πάνω σε αυτό το project. Νιώθαμε πως μπορούσαμε να επιφέρουμε μια αλλαγή στον κόσμο».
WORCESTER POLYTECHNIC INSTITUTE
Το συγκεκριμένο ψάρι, που προέρχεται από τον Νότιο Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό, έχει εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα στην Καραϊβική και τον δυτικό Ατλαντικό, με τη ΝΟΑΑ (National Oceanic and Atmospheroc Administration) να το χαρακτηρίζει «poster child» («πρόσωπο»- χαρακτηριστικότερα παράδειγμα) των ειδών-εισβολέων. Εκτός των «φυσικών» τους υδάτων δεν έχουν κυνηγούς, οπότε και οι πληθυσμοί τους επεκτείνονται με ταχύτατους ρυθμούς, διαταράσσοντας βίαια την ισορροπία σε κοραλλιογενείς υφάλους που ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της κλιματικής αλλαγής, της μόλυνσης και της υπεραλίευσης.
Σημειώνται ότι ήδη υπάρχουν ρομπότ που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τέτοιους σκοπούς, αλλά χρειάζονται τηλεχειρισμό μέσω καλωδίου. Το ρομπότ του WPI δεν χρειάζεται κανένα καλώδιο και θα είναι σε θέση να κυνηγά μόνο του, χωρίς ανθρώπινη επίβλεψη: Μόλις αντιλαμβάνεται ένα λεοντόψαρο, θα μπορεί να αλλάζει πορεία, να το αναχαιτίζει και να το καμακώνει. Στη συνέχεια το καμάκι θα αναδύεται με σημαδούρα στην επιφάνεια, όπου και το ψάρι θα συλλέγεται.
