Από την έντυπη έκδοση
της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Για τη Γερμανία, η ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο. Το μήνυμα που εκπέμπει το Βερολίνο είναι πάντοτε ίδιο και απαράλλαχτο: Δεν ανακατεύεται στα όσα συμβαίνουν στον γυάλινο πύργο της Φραγκφούρτης.
Συμβαίνει, άραγε, το ίδιο και για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς θεσμούς;
Οι πληροφορίες και τα ρεπορτάζ από τα παρασκήνια των Βρυξελλών δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Και το πρόσφατο δημοσίευμα της «Handelsblatt» επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για το «μεγάλο παζάρι» που αφορά την ανάληψη ηγετικών θέσεων σε κορυφαίους οργανισμούς, οι αποφάσεις των οποίων καθορίζουν το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης και των χωρών-μελών.
Σύμφωνα με τη «Ηandelsblatt», η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ δεν νοιάζεται εάν την προεδρία της ΕΚΤ αναλάβει αξιωματούχος γερμανικής καταγωγής, όταν θα εκπνεύσει η θητεία του Ιταλού Μάριο Ντράγκι, το 2019. Αυτό που φέρεται να ενδιαφέρει την καγκελάριο είναι να δει Γερμανό στο «τιμόνι» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπως αποκαλύπτει η γερμανική εφημερίδα, κυριότερη προτεραιότητα της Μέρκελ δεν είναι πλέον η ΕΚΤ, αλλά η Κομισιόν.
Η κούρσα της διαδοχής του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έχει ήδη αρχίσει, παρασκηνιακά τουλάχιστον, εδώ και αρκετούς μήνες. Το όνομα του Γάλλου Μισέλ Μπαρνιέ, του επικεφαλής διαπραγματευτή της Ε.Ε. για το Brexit, αναφέρεται αρκετά συχνά. Στο Βερολίνο είναι πολλά τα ονόματα που αναφέρονται ως επικρατέστεροι υποψήφιοι να αναλάβουν την προεδρία της Κομισιόν, μεταξύ των οποίων ο νυν υπουργός Οικονομίας Πίτερ Αλτμάιερ.
Εάν πράγματι το Βερολίνο καταφέρει να τοποθετήσει Γερμανό στο τιμόνι της Κομισιόν, τότε είναι πολύ πιθανό ο επόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ να είναι Γάλλος, ώστε να είναι δίκαιη η «μοιρασιά» μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρωζώνης.
Από την εποχή ίδρυσής της, το 1998, έως σήμερα, δεν έχει αναλάβει ποτέ Γερμανός την προεδρία της ΕΚΤ, παρά το γεγονός ότι τα κεντρικά γραφεία της είναι στη Φραγκφούρτη. Ο επικεφαλής της κραταιάς Bundesbank Γενς Βάιντμαν θα ήθελε διακαώς να αναλάβει στη θέση του Μάριο Ντράγκι. Εξαιτίας όμως της αυστηρής στάσης του και της εμμονής του για ταχεία απόσυρση των μέτρων νομισματικής στήριξης, φαίνεται να έχει αρκετές αντιπάθειες στους κόλπους της ΕΚΤ, ειδικά από τις χώρες του Νότου και σε μια εποχή έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας.
Με τον επίλογο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης ήδη δρομολογημένο, ο διάδοχος του Μάριο Ντράγκι δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα το Βερολίνο. Αυτό που καίει αυτήν τη στιγμή τη Γερμανία είναι ο εμπορικός πόλεμος που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ. Στις διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον καίριο ρόλο έχει η Κομισιόν. Γι’ αυτό και η καγκελάριος φαίνεται να στρέφει την προσοχή της προς τις Βρυξέλλες. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα φύγει από το «παζάρι» με άδεια χέρια.
