Της Ανθής Αγγελοπούλου
Η χρήση λάσπης ή αλλιώς υγρού αργίλου ως τοπική θεραπεία δέρματος ή ως κατάπλασμα είναι μια συνήθης ιατρική πρακτική σε ορισμένους πολιτισμούς και η χρήση της ως φάρμακο ξεκινά από αρχαιοτάτων χρόνων.
Τώρα οι ερευνητές της Mayo Clinic και οι συνεργάτες τους στο κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον ένας τύπος αυτού του πηλού, μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση ασθενειών που προκαλούν βακτήρια σε τραύματα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων βακτηρίων ανθεκτικών σε θεραπείες. Τα ευρήματα τα μελέτης δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο "International Journal of Antimicrobial Agents».
Η ομάδα των ερευνητών απαρτιζόταν από τους: Robin Patel, MD, κλινική μικροβιολόγος και ειδική στα λοιμώδη νοσήματα στην κλινική Mayo, Katherine Caflisch, Suzannah Schmidt-Malan, Jayawant Mandrekar, Melissa Karau και Jonathan Nicklas επίσης της κλινικής Mayo και Lynda B. Williams, Ph.D., από το κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Όπως ανέφερε η Robin Patel, μία εκ των συγγραφέων της μελέτης στο newsnetwork.mayoclinic.org, το αργίλιο μπορεί να σκοτώσει κάποια βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων των βακτηρίων που αναπτύσσονται ως βιοφίλμ, τα οποία μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολα για θεραπεία. Τα βιοφίλμ εμφανίζονται όταν τα βακτήρια προσκολλώνται στις επιφάνειες και αναπτύσσουν μια μεμβράνη ή προστατευτική επικάλυψη που τα καθιστά σχετικά ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Εμφανίζονται στα 2/3 των λοιμώξεων που αντιμετωπίζουν οι γιατροί.
Τι είναι τα βακτήρια Biofilms/Βιοφίλμ
Ο όρος βιοφίλμ χρησιμοποιείται για την περιγραφή πολλών αλληλοεξαρτώμενων μικροοργανισμών διαφόρων ειδών, τα οποία είναι δύσκολο ή ακόμα και αδύνατο να απομονωθούν με τις τυπικές κλινικές εργαστηριακές τεχνικές. Ο σχηματισμός του βιοφίλμ ξεκινά με την προσκόλληση διαφόρων μικροοργανισμών σε μία υγρή επιφάνεια. Στην αρχή σχηματίζεται μια μικροβιακή αποικία, η οποία σταδιακά αναπτύσσεται και μεταβάλλεται σε μέγεθος και μορφή. Στη συνέχεια κάποια από αυτά τα βακτήρια μπορούν και αποχωρούν από το βιοφίλμ, μολύνοντας έτσι άλλες επιφάνειες.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάποια από τα βακτήρια του βιοφίλμ έχουν πολύ μεγάλη ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά, αυξημένη έως και 1000 φορές, συγκριτικά πάντα με τα υπόλοιπα βακτήρια.
Απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για τη διερεύνηση του αργίλου
«Η νέα αυτή μελέτη αποτελεί σημαντική πρόοδο στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο άργιλος και, ειδικά ο μπλε πηλός από το Όρεγκον, που δείχνει να έχει φαρμακευτικές ιδιότητες, καταπολεμά τα παθογόνα βακτήρια», όπως λέει η Enriqueta Barrera, διευθύντρια του προγράμματος στο Τμήμα Επιστημών της Γης του Εθνικού Επιστημονικού Ιδρύματος, το οποίο χρηματοδότησε την έρευνα.
Σε δοκιμές που έκαναν στο εργαστήριο οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο πηλός έχει αντιβακτηριακές δράσεις κατά των βακτηρίων, όπως είναι το Escherichia coli και το Staphylococcus aureus, συμπεριλαμβανομένων και ανθεκτικών στελεχών όπως το CRE και το MRSA. Όπως διαπίστωσαν, το αιώρημα του πηλού ήταν αποτελεσματικό έναντι ενός μεγάλου αριθμού βακτηρίων ,τόσο στα πλαγκτονικά βακτήρια όσο και στις καταστάσεις βιοφίλμ.
Η έρευνα αυτή ωστόσο, είναι προκαταρκτική και οι συγγραφείς της προειδοποιούν ότι δοκιμάστηκε μόνο μια συγκέντρωση του εναιωρήματος. Οι εργαστηριακές εξετάσεις είναι ένα πρώτο βήμα για την προσομοίωση στο πολύπλοκο περιβάλλον μιας πραγματικής μολυσμένης πληγής.
Προειδοποιούν επίσης ότι δεν είναι ευεργετικοί όλοι οι τύποι αργίλου. Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών μπορεί να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των βακτηριδίων. Γι αυτό, απαιτούνται περισσότερες έρευνες για την ταυτοποίηση των ιδιοτήτων των αργίλων που είναι αντιβακτηριακές, με στόχο την ενδεχόμενη σύνθεση μιας ένωσης των ανόργανων συστατικών.
