3 Ιουλίου 1884. Εγκαινιάζεται ατύπως στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ο δείκτης Dow Jones. Πήρε το όνομά του από τους δύο δημοσιογράφους που τον επινόησαν, τον Charles Dow (στη φωτογραφία) και τον Εdward Jones, που αναζητούσαν έναν αντιπροσωπευτικό δείκτη, που να εκφράζει τις τότε τάσεις της αμερικανικής οικονομίας και θέλουν να αποδείξουν ότι η πορεία μιας μετοχής εξαρτάται και από την πορεία του συνόλου των μετοχών.
O Dow ήταν επιτυχημένος οικονομικός συντάκτης, όταν το 1880 προσελήφθη στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Kierman, όπου γνώρισε τον Jones. Tέλη του 1882 το πρακτορείο δεν μπορούσε να χωρέσει τις φιλοδοξίες τους και προχώρησαν στην ίδρυση της Dow Jones Company, που στεγάστηκε στο νούμερο 15 της Wall Street, και το 1883 άρχισε να δημοσιεύει φυλλάδιο με τα χρηματιστηριακά νέα της ημέρας, «Αfternoon Newsletter». Αυτό ήταν ο προπομπός της «Τhe Wall Street Journal», μίας από τις εγκυρότερες οικονομικές εφημερίδες του κόσμου.
Ο δείκτης περιλάμβανε έντεκα μετοχές, κυρίως σιδηροδρόμων. Το 1896, ο δείκτης παίρνει τη σημερινή του ονομασία DJIA και αποτελείται από μετοχές 12 βιομηχανικών εταιρειών από τις οποίες μόνο μία, αυτή της General Electric παραμένει στο σημερινό δείκτη. Το 1920, ο δείκτης περιέλαβε 20 μετοχές και το 1928 30, όσες έχει και σήμερα.
O δείκτης από τις 40,94 μονάδες έφθασε τις 100 μονάδες το 1941. Μετά από 42 χρόνια (24.11.72) σπάει το φράγμα των 1.000 μονάδων. Την 9.1.87 ξεπερνά τις 2.000 μονάδες, την 17.4.91 τις 3.000, την 24.2.94 τις 4.000, την 22.11.95 τις 5.000, την 15.10.96 τις 6.000, την 14.2.97 τις 7.000, την 17.7.97 τις 8.000, την 7.4.98 τις 9.000 ενώ την 29.3.99 σπάει το φράγμα των 10.000 μονάδων (10.006,78) και σε πέντε εβδομάδες (3.5.99) το φράγμα των 11.000 μονάδων (11.014).
Ο Charles Dow θεωρείται και ο πατέρας της τεχνικής ανάλυσης. Εγραψε μία σειρά άρθρων, που είναι σήμερα γνωστά ως «Θεωρία του Dow», όπου περιέγραφε τους κανόνες που βοηθούν στην ανάλυση της χρηματιστηριακής αγοράς (ύπαρξη τάσης, δυνατότητα αναγνώρισης patterns, κ.α.)
Ο Dow θεωρούσε ότι βασικό εργαλείο για την κίνηση των τιμών είναι η γραφική τεχνική ανάλυση, αλλά και η στατιστική ανάλυση των θεμελιωδών μεγεθών, και ότι τρεις είναι οι τάσεις στην κίνηση των τιμών των μετοχών: η μακροχρόνια που διαρκεί 4 χρόνια, η μεσοπρόθεσμη διάρκειας τουλάχιστον δύο έως τεσσάρων εβδομάδων και η πολύ βραχυχρόνια διάρκειας μίας ή δύο ημερών. Σύμφωνα με τη θεωρία του Ντάου, η αγορά είναι σε ανοδική τάση, εάν η μέση απόδοση του δείκτη είναι υψηλότερη από ένα προηγούμενο επίπεδο. Οταν, αντίθετα, η μέση απόδοση του δείκτη πέσει κάτω από ένα προηγούμενο επίπεδο αυτό υποδηλώνει μια καθοδική τάση όλης της χρηματιστηριακής αγοράς. Η θεωρία δεν επιβεβαιώθηκε το 1999, όταν στη διάρκεια της απότομης ανόδου του DJIA ο ευρύτερος δείκτης S&P, που περιλαμβάνει 500 μετοχές, είχε ανοδικές, αλλά πολλές φορές και καθοδικές τάσεις.
Η αντιπροσωπευτικότητα του δείκτη αποτελεί ακόμη αντικείμενο αντιπαράθεσης. Κάποιοι πιστεύουν ότι εφόσον αποτελεί δείκτη διακύμανσης μόνο τριάντα μετοχών, η αντιπροσωπευτικότητά του είναι χαμηλή. Οι υποστηρικτές του υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία την απλότητα, την αποτελεσματικότητα, τη μακροβιότητά του και το γεγονός ότι μεταλαμπάδευσε τη φιλοσοφία του στους δείκτες που μετρούν σήμερα τις τάσεις των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων: α) Dow Jones Stoxx και Euro Stoxx.
K.T.
